Ο Τζέφρι Παπαπόττερ και οι κλήροι του θανάτου. Τα μαύρα πρόβατα κάνουν σάχ μάτ σε 4 κινήσεις.

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 9010

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στα θρανία, η βαρεμάρα με συνοδεύει. Ως παιδί ήμουν εντελώς αδιάφορος απέναντι στο σχολείο, στους δασκάλους του, και στην διδακτέα ύλη του υπουργείου παιδικής Πορνείας.



Σαν κι εμένα υπήρχαν αρκετά “απροσάρμοστα” παιδιά που από ένστικτο απεχθάνονταν τις οδηγίες, τις διδαχές και τα θέσφατα των “ενηλίκων”. Κάτι βαθιά στο υποσυνείδητο, μας έλεγε ότι τα κίνητρά τους ήταν διαφορετικά από αυτά που διαλαλούσαν δημόσια. Η πραγματικότητα ήταν το υπέρτατο ταμπού ενός συστήματος που κουκούλωνε τα πάντα με ένα πέπλο χαζομαλακιστικού καθωσπρεπισμού κεντημένο με ατελείωτα ψέματα και απατηλά όνειρα. Τέλος πάντων, τα χρόνια πέρασαν για άλλους εύκολα και για άλλους δύσκολα και φτάσαμε στο σημερινό πουτσοσταυροδρόμι.



Τα παιδιά που είχαν προσαρμοστεί δίχως ενδοιασμούς στο σχολικό περιβάλλον έγιναν οπαδοί των κομματικών ομάδων. Δεν ήταν δα και δύσκολο, αφού με κάθε ευκαιρία τα σχολεία άλλαζαν ρούχα σαν τραβεστί και γίνονταν εκλογικά τμήματα σε μια νύχτα. Οι ενταγμένοι λοιπόν συμμαθητές μας ως ενήλικοι πολίτες πλέον τσακώνονταν και βρίζονταν μεταξύ τους στα γήπεδα της πολιτικής, αλλά στα γκισέ των τραπεζών τα τσάκωναν, χωρίς βρισίδια, όλοι αδελφωμένοι. Όσο εμείς τα μαύρα πρόβατα παλεύαμε για το μεροκάματο κι εκείνη την γαμημένη την αξιοπρέπεια (αν την δείτε πουθενά γράψτε μου), εκείνοι (τα λευκά πρόβατα) συσσώρευαν άκοπα με δικαστικές αποφάσεις επιδόματα και επιδοτήσεις. Όμως, όπως συμβαίνει και στο σκάκι, το σύνολο των κινήσεων δημιούργησε μια θέση η οποία αν ιδωθεί σε αυτό το προχωρημένο στάδιο, ονομάζεται σκακιστική σύνθεση ή σκακιστικό πρόβλημα. Μάλιστα είναι σειράς-αντίστροφο. Δηλαδή τα λευκά παίζουν μια σειρά κινήσεων και κατόπιν τα μαύρα στην μοναδική τους κίνηση είναι υποχρεωμένα να κάνουν μάτ στα λευκά.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τα λευκά πρόβατα και οι γιδοβοσκοί τους απέτυχαν να διαχειριστούν όλα τα είδη εξουσίας που πέρασαν από τα βρωμόχερά τους και τώρα έχουν στρογγυλοκαθίσει πάνω στις κουράδες τους και περιμένουν τη σωτηρία από τους ουρανούς.

Λύσεις υπάρχουν αλλά όπως είναι η κατάσταση τώρα, μόνο τα μαύρα πρόβατα μπορούν να τις δώσουν. Τα λευκά είναι τόσο πολύ χωμένα στους κομματικούς βόθρους που μόνο τα ρουθούνια τους εξέχουν από τη σκατόσουπα. Ακόμα και αυτή την στιγμή βέβαια αρνούνται μετά μανίας την παράδοση του “σκήπτρου” σε αυτούς που δεν το διαχειρίστηκαν ποτέ και που δεν έχουν ούτε “υποχρεώσεις”, ούτε εξαρτήσεις. Στο όνομα της ιερής μασονοκουλτούρας, οι άξιοι, οι ικανοί και οι άριστοι της χώρας (έστω και με το προσδιοριστικό “σχεδόν” μπροστά, για να είμαστε αντικειμενικοί) εξακολουθούν να αποκλείονται από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Και σαν να μην είναι αυτό αρκετό, υποχρεώνονται να ακούνε και το υβρεολόγιο των ληστών που ουρλιάζουν και οδύρονται για την “αδιαφορία” των απεχόντων από την παρτούζα πολιτών. Πολιτικάντηδες-σκατοσακούλες όπως ο υποναύαρχος των Κλίνγκον με τις πρωκτικές τους ατάκες του στυλ “Μαζί τα φάγαμε”, παριστάνουν τους ευφυείς σε βάρος των φιμωμένων.

 Χοντροσκατέμπορα Πάνσκατε, για έβγα στο διαδίκτυο μωρή σαβουροκώλα καρκινική κύστη να δεις τι πούτσα θα φάς, που κάνεις το μάγκα σε στημένες συνεντεύξεις με πληρωμένους δημοσιοκαφρίσκους. Ένα-δύο καλπογαμήσια ακόμα και θα βγουν να μας πουν ότι τους λείψαμε κιόλας λες και μας ξέρανε κι από χτές, τα αειλαμόγια. ΡΕ Α ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ που τολμάτε να κάνετε κήρυγμα για δημοκρατία γαμημένοι τουρκόσποροι κοτζαμπάσηδες ! Πριν ακόμα αρχίσει να φαίνεται η αποχή μας, μας είχαν αντικαταστήσει από ένα συρφετό παρανόμων ψηφοφόρων από το πουθενά οι οποίοι δεν μπορούν ούτε το όνομά τους να γράψουν στην γλώσσα της χώρας της οποίας το μέλλον θέλουν να καθορίσουν. Αν σας είπαν ότι η αποχή πήγε στο 60 % είναι αλήθεια αλλά όπως πάντα, της τον έχουν κόψει, δεν είναι ολόκληρη. Στην “προσέλευση” είναι το κόλπο γκρόσσο, όχι ότι έχει και μεγάλη σημασία πλέον.



Ένα γνωστό μου μπατσόνι που ήταν σε εκλογικό κέντρο έξω από την Αθήνα πέρσι τον Οκτώβριο στην μεγάλη “νίκη” του πεοπνιγμένου προδότη μου είπε πως είχε πλακώσει για ψήφο η σάρα και η μάρα των τριτοκοσμικών με βεβαιώσεις του “υπουργείου” Εσωτερικών Καταστροφών και κανείς από δαύτους δεν είχε χαρτιά και άδεια παραμονής. Ούτε καν σπαστά ελληνικά δεν μίλαγαν οι περισσότεροι. Οι προφορικές εντολές “άνωθεν” ήταν επί λέξει: “Να μην ζητάτε χαρτιά από κανέναν αλλοδαπό ο οποίος έρχεται να εξασκήσει εκλογικό δικαίωμα με βεβαιώσεις του υπουργείου ή της δημαρχίας”.



Ένας θείος μου ψήφιζε 50 χρόνια στο ίδιο εκλογικό τμήμα κοντά στο σπίτι του και τώρα τον σουτάρισαν στην άλλη πλευρά της πόλης και θέλει δύο συγκοινωνίες και μια ώρα για να πάει, 80 χρονών άνθρωπος. Κι αυτό γιατί εκείνους που ψήφιζαν στο τμήμα του, γείτονες και συμπολίτες, τους ήξερε όλους. Οι αλλαγές στους εκλογικούς καταλόγους των μεγάλων πόλεων που έχουν πολλούς λαθρομετανάστες έγιναν βάσει σχεδίου για να μπερδεύονται οι ψηφοφόροι και να μην αντιλαμβάνονται το ποσοστό της ΝΟΘΕΙΑΣ.



Να είναι καλά στον τάφο της και να σαπίζει η φρυδάτη πουστάρα που ήταν η πρώτη διδάξασα των δημοκρατικών επιλογών και της συμμετοχής του πολίτη στα κοινά. Η εποχή του ήταν η χρυσή περίοδος του εκλογικού δικαιώματος. Ψήφιζαν όλοι: ζωντανοί, πεθαμένοι, δέντρα, σκυλιά, γατιά, πηγάδια, κατσαρίδες, σαζμάν, ως κι ένα αρχαίο Κελβινέιτορ χωρίς ράφια που είχε ο γείτονας του παππού μου παροπλισμένο στο κατώι της αγροικίας του. Μάλιστα αυτό το παντοχεσμένο από τις κότες ψυγείο λόγω υπερβολικής εθνικοφροσύνης (η πόρτα του άνοιγε από τα δεξιά) ψήφιζε δύο φορές σε κάθε αναμέτρηση. Περιττό να πώ ότι ο κομμουνισμός κατατροπώθηκε πολλάκις στα ιερά χώματα του χωριού κι ας τους έπιναν το αίμα των χωριατών οι τοκογλύφοι υπερπατριώτες, οι χρηματοδότες της πουστΕΡΕ. Ήταν βέβαια η εποχή που οι κομμουνιστές ήταν μαύρα πρόβατα και δεν τα τσάκωναν. Εξορίες, ξυλίκια, ρετσινόλαδα, απειλές, απολάμβαναν όλο το φιλελεύθερο πακέτο των χριστιανοπούστηδων. Αφότου οι βρωμόκωλοι φονιάδες των Ινδιάνων ανακάλυψαν τα think tanks, ο κόσμος μεταμορφώθηκε. Ήρθαν οι βαφές και τα χαϊλίκια. Όλα τα μαύρα πρόβατα έγιναν πλατινέ ξανθά. Η κραταιά πάλη των τάξεων μεταφέρθηκε στα κομμωτήρια.

Τα συμπεράσματα του πρόσφατου εκλογικού πουτσονταχτιρντί για την τοπική αυτοϊκανοποίηση ήταν τα εξής δύο:

1. Οι πολίτες-σκουπιδοψωλοχύματα που φταίνε για το χάλι της χώρας όσο και οι πολιτικάντηδες βαλανοποιμένες τους, συνεχίζουν απτόητοι και αμετανόητοι το καταστροφικό τους έργο. Θα ψηφίζουν τρομπάροντας και με τα δύο κουλά τους και θα νομιμοποιούν συνέχεια τους προδότες που υπόγραψαν την κατοχή της χώρας, ώσπου να μας ξεκάνουν όλους οι τοκογλύφοι. Όσο για τις πουσταροτρυπίδες που ηγούνται των κομμάτων, τα βλέπουν όλα νόμιμα ακόμα και με 60 % φλεματοροχάλες στη βρωμομούρη τους.

2. Δεν υπάρχει περίπτωση να πέσει η χούντα με την στάνταρ ψωλοχυματική κίνηση ρίψης χυσοψηφοδελτίου στη μουνοκάλπη.

Επειδή κάθε ιστορία έχει δύο (η και περισσότερες όψεις) να σας θυμίσω τι είχε γίνει με τον γνωστό σε όλους μας Λεβέντη κάποια εποχή που είχε αρχίσει να γίνεται φίρμα. Όλο και πιο πολλοί λοιπόν άνοιγαν τα κουτιά να χαβαλεδιάσουν τζαμπουίτα και μάλιστα σκέφτονταν να ψηφίσουν για πλάκα το νούμερο. Η ακροαματικότητα του τρελού του χωριού έκανε σάλτα προς τα πάνω και η κατάσταση είχε αρχίσει να βρωμάει. Τότε επενέβη το σκοτάδι και τον εξαφάνισε από όλα τα ΜΜΕ. Λες και κάποιο αόρατο χέρι είχε κλείσει τον διακόπτη της δημοσιότητας. Ως και τα πάκα με τα ψηφοδέλτια του έκλεβαν από τα εκλογικά τμήματα οι ενωμένοι μαφιόζοι της ΜουΝΔ και του Πλαστόκ , γιατί έτρεμαν. Ποιόν ; Τον Λεβέντη που οι κλαδικές τους του έστελναν πληρωμένες πίτσες. Αυτόν που οι ίδιοι είχαν βγάλει στον αέρα ως κλόουν για να διασκεδάσουν το πανηλίθιο κοπάδι. Οι πανύβλακες ψηφοφόροι γελούσαν με το θέατρο του παραλόγου αλλά ο Λεβέντης γέλασε τελευταίος σας πληροφορώ, κοροϊδάρες μου. Στο τέλος οι ίδιοι οι πρωκτοηγεμόνες που τον χλεύαζαν, έδωσαν εντολή να αγοραστεί το κανάλι του για κάτι εκατομμύρια ευρώ. Πόσα; Όσα είναι τα δάχτυλα της ανοιχτής παλάμης. Και δεν τα πλήρωσαν βέβαια από την τσέπη τους τα συνεταιράκια της πλατείας Συντάγματος. Με τα δικά σας κλεμμένα τον έκαναν μάγκα. Αν λοιπόν στέλνατε κι εσείς πίτσες τότε, ή απλά γελάγατε με το σκηνικό, τώρα φάτε …λεβέντικα την πούτσα ! Μέσα στη μεγάλη λυπητερή του ΔΝΤ, είναι και τα λεφτά του άκοντος πιτσοφάγου. Ο θεωρούμενος από τους πάντες ως μεγαλοπαπάρας, αποδείχτηκε ο επιχειρηματίας με το μεγαλύτερο παπάρι της δεκαετίας.



Την δόξα του Λεβέντη ζήλεψε φέτος η Ελεύθερη Αθήνα. Ποια “ελεύθερη” δεν έχω καταλάβει. Αυτό που βλέπω είναι μια κινησούλα που εθνικοζέχνει και προσπαθεί να μαζέψει τα απολειφάδια της ελληνορθόδοξης δεξιάς και του βλαχορατσισμού που για διάφορους λόγους έχουν μείνει άστεγα. Όπως λέει και η παροιμία : όπου λαλούν πολλοί χριστιανοί, το σκοτάδι παραμένει αιώνιο. Κοντολογίς η κίνηση είναι αποτυχημένη εκ γενετής. Είναι ακόμα μια προσπάθεια καπελώματος χριστιανοχουντοδεξιάς έμπνευσης και θα μείνει μπρελόκ στον Αγ. Παντελεόπουστα. Κλαίνε τώρα και οδύρονται σαν μουστόγριες οι χατζαρόφρονες γιατί τους έκαναν τάκλιν με τα δύο πόδια μέσα στην περιοχή οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες και το κοράκι δεν σφύριξε τίποτα. Ρε μαλάκες ΑΜΠΑΛΟΙ, άμα οι χούντες έπεφταν με σταυρούς και ψηφουλάκια, ακόμα και η κατοχή στυλού θα ήταν παράνομη. Άντε τώρα γκρινιάξτε, μπας και χωθείτε κι εσείς κάπου στην παράγκα να λιγδώσει το αντεράκι σας.

Ο παλαιοεθνικισμός δεν πουλάει πιά. Τον έχουν ξεφτιλίσει τόσο πολύ και τόσοι πολλοί, οι κάθε λογής ρουφιάνοι χριστιανοπαλιάτσοι, οι χυδαιόπρωκτοι νεοναζί, οι χαφιεδόπουστες των πουλημένων χοιρινών, τα χουντομιάσματα οι τραγογκέι της ανίερης συνόδου, οι χλαμυδοφόροι κατσικομπινέδες, οι ψευτοσπαρτιάτες με τις σαπιοκοιλιές και οι πεοδιεφθαρμένοι σκατοδιαπλεκόμενοι μεγαλογαμιόλες, όλοι τους πνιγμένοι στο μασονικό βρωμοσπέρμα. Με το που ο μέσος πολίτης βλέπει γαλανόλευκη σημαία με εικονίσματα της Μαρίας αριστερά και δεξιά για γαρνιτούρα, το βάζει στα πόδια και καλά κάνει.

Και για να υπάρχουν “πολιτισμικές επιλογές”, το ασβεστοκονίαμα των “ορθόδοξων” εθνοχατζηαβάτηδων ρουφιάνων εμπλουτίστηκε με χλαμυδοφόρους αρχαιοκαραγκιόζηδες. Οι αρχιξέκωλοι μασονομάγειροι πασχίζουν να νοθέψουν το κίνημα αντίδρασης προς την πεοκρατούσα θρησκεία με γραφικότητες και αρχαιοξεφτιλίκια. Ρε μπέεεεε !





Έχω βαρεθεί να λέω ότι το σύστημα δεν μπορεί κανείς να το ανατρέψει παίζοντας ορθόδοξα και με τους κανόνες που έχει θεσπίσει το ίδιο. Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος να κερδίσει επαγγελματία χαρτοπαίκτη ο οποίος παίζει στην έδρα του και με την δική του σημαδεμένη τράπουλα. Και πίσω από δαύτον να βρίσκονται δυνάμεις με άπειρα κεφάλαια και τεχνογνωσία αιώνων. Κρατάτε πάντα μικρό καλάθι. Μην ονειρεύεστε τρίποντα, επαναστάσεις και μαλακίες. Το μόνο που έχει πιθανότητες να συμβεί είναι μια αξιοπρεπής εξέγερση στο περιθώριο κάποιων διεθνών γεγονότων. Πρέπει κανείς να ξέρει εξαρχής τι θέλει να κάνει, με ποια μέσα θα το κάνει και πότε θα πρέπει να το κάνει. Και τότε ίσως θα έχει μια πιθανότητα στο δισεκατομμύριο. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις είναι θέμα τιμής. Πόσα θα του στάξουν να τρώει σκατά στην υπόλοιπη ζωή του. Κι αν δεν πουληθεί αυτός που θα είναι επικεφαλής, θα πουληθούν σίγουρα όλοι οι γύρω του και θα τον στείλουν αδιάβαστο με ένα κωλοχαπάκι. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αφερέγγυοι όσον αφορά τις υποσχέσεις που δίνουν στους άλλους ή ακόμα και στον εαυτό τους, αυτή είναι η πικρή αλήθεια.



Φυσικά κανένα καθεστώς δεν είναι 100 % αλεξίσφαιρο. Έρχονται στιγμές που το αδύνατο και το απίθανο συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα παίρνει όλα ο διάολος. Όμως για σημαίνουσα και βιώσιμη αλλαγή του συστήματος απαιτούνται πάρα πολλά: Οριακές ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες, ηγετική ομάδα, επιστρέφοντα πρόσωπα από άλλους κόσμους, όραμα, πίστη, ικανότητες, γνώσεις, κατάλληλες επιλογές, συγχρονισμός, προεργασία, πείσμα και λίγο άστρο. (Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε).

Το καλό της υπόθεσης με τον διεθνή χαρτοκλέφτη είναι ότι παρόλο που τα θύματά του είναι πλέον πολλά, η απληστία του γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Αυτοί που τον σπονσοράρουν παρά την γνώση που έχουν κλέψει από το παγκόσμιο ταμείο και την έχουν κρύψει για να την χρησιμοποιούν μόνο οι ίδιοι, δεν έχουν καταλάβει ακόμα ποιο είναι το σημαντικότερο ατού του ανθρώπινου είδους. Φυσικά και δεν θα τους κάνω τη χάρη να τους το αποκαλύψω εδώ. Υπόσχομαι όμως να τους το ψιθυρίσω στο αυτί καθώς θα καρφώνω το μαχαίρι στη σάπια μπάκα τους (εγώ ή κάποιος άλλος, δεν έχει σημασία) και θα το στρίβω για να τους ξεκοιλιάσω. Θα έχουν όλο τον χρόνο να το σκεφτούν πεθαίνοντας με τον θάνατο του ερπετού.

Στο μεταξύ ξύπνησαν και οι εντόπιοι αργυραμοιβοί όπως βλέπετε στη φωτό. Ζητείται πλέον χρυσός σε κάθε μορφή. Αγοράστε ξεκωλιάρες ιλουμινάτες κι εσείς περιτμημένοι πεορακοσυλλέκτες, αγοράστε! Έρχεται η υπέρτατη και αγία ΠΟΥΤΣΑΡΑ και σας γυρεύει. Ούτε ο χρυσός θα σας σώσει, ούτε οι σεκιουριτάδες, ούτε ο πεθαμένος θεός σας. Θα σας γαμήσουμε τα σπίτια, τους τάφους, και όποιο πούστη συγγενή και γνωστό έχετε γραμμένους στο κινητό και μετά θα σκουπίσουμε τα χύσια και τα αίματα με τις πλουμιστές ποδίτσες σας.

Ο κατοχικός χειμώνας και η προσχεδιασμένη πείνα του θα είναι μόνο για τους μαλάκες και τους ανίκανους. Αυτοί ας σβήσουν σαν τα λυχνάρια. Έλα κρίση, γερά, να ξεβρωμίσουμε από τα άχρηστα σκουπίδια που κουβαλάμε στην πλάτη τόσους αιώνες. Κανείς άξιος δεν θα πεθάνει από πείνα αυτή τη φορά. Η Μαύρη Φατρία επιστρέφοντας στη φύση δηλώνει ότι η ανθρωποφαγία όχι μόνο επιτρέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά επιβάλλεται κιόλας. Σκέφτομαι μάλιστα να αγοράσω δυο-τρία πίτμπουλ γιατί θα μου περισσεύει πολύ κρέας και κόκκαλο στο άμεσο μέλλον.



Χωρίς πλάκα τώρα, αφήστε τους υπάνθρωπους σκλάβους να παίξουν με την κάλπη τους άλλη μια φορά. Εμείς συνεχίζουμε το ζατρίκιο. Το σάχ μάτ είναι μόνο 4 απλές κινήσεις: Απέχουμε από το πανηγύρι, μπινελικώνουμε τους πολιτικάντηδες και τη συμμορία τους, τους πλακώνουμε στο ξύλο όπου τους πετύχουμε, και στο τέλος τους λυντσάρουμε έναν-έναν χωρίς έλεος. Δεν χρειάζεται καν συντονισμός. Οι εξελίξεις στη σκακιέρα διέπονται από καθαρά μαθηματικά.





Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι καρέκλες της ηγεσίας δεν είναι πλέον ο ασφαλής δρόμος προς την κονόμα αλλά η είσοδος σε έναν κόσμο που μοιάζει με το Κολοσσαίο. Ένα εισιτήριο για την αρένα του θανάτου, όπου μόνο η εξυπνάδα, η δύναμη και η ανήλεη τέχνη μετράνε.

Κάποια από τα μαύρα πρόβατα είναι στο στάδιο της μετάλλαξης σε μαύρους λύκους. Το χορτάρι δεν κάνει πια για τροφή. Τώρα μόνο η σάρκα μπορεί να θρέψει τη σάρκα.





Από μακριά ακούω τα ουρλιαχτά.

Σύντομα το πρώτο αίμα θα πιτσιλήσει το χιόνι.





Βάζω στοίχημα τη ζωή μου ότι η συμμορία των γουρουνοτοκογλύφων θα κωλώσει όταν βρεθεί απέναντι σε πεινασμένα, αληθινά θηρία.