Ανδρών επιβλαβών πάσα γή γαμώταφος. Οι Παράξενες Ημέρες της οικονομικής κρίσης και της ψυχολογικής παράκρουσης. Η "νέα" έννοια του έθνους και άλλες μπαρούφες. (Μέρος Γ)

9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 9012

Σύμφωνα με μια θεωρία όλα υπόκεινται στο νόμο της φθοράς. Ό,τι γεννιέται ενηλικιώνεται, γερνάει και πεθαίνει. Ό,τι ακμάζει παρακμάζει, προϊόντος του χρόνου.  Είναι η μόνη θεωρία που έχει κάποια λογική βάση όσον αφορά τους πολιτισμούς.  Μπορεί όμως ένα τέτοιο ντετερμινιστικό μοντέλο να εφαρμοστεί και στους πληθυσμούς;  Και αν μιλάμε για λαούς που έχουν εξαφανιστεί, όπως π.χ. οι Χετταίοι υπάρχει κάποια βάση. Δεν μπορούν οι άμοιροι να υπερασπίσουν την υπόθεσή τους.  Αν η απόπειρα εφαρμογής γίνεται πάνω σε ζωντανό παράδειγμα μήπως πέρα από το ηθικά μεμπτό της υπόθεσης υπάρχει και αντιεπιστημονική μεθοδολογία;  Πόσο μακριά μπορεί να πάει κανείς παριστάνοντας τον ιστορικό ή τον κοινωνιολόγο για να εξυπηρετήσει οικονομικά συμφέροντα;

Κι από μια άλλη πλευρά, πως μπορεί να ιεραρχηθεί μια ιστορική άποψη όταν κατασκευάζεται ως απόλυτο κείμενο που δεν δέχεται αμφισβήτηση και που παραλείπει να συμπεριλάβει ιδιότητες που παρόλο που δεν είναι άμεσα μετρήσιμες, είναι τουναντίον υπαρκτές;  Σε ποια φάση βρίσκεται κάθε φορά η “επαναδιάταξη” του διαρκώς απόδομούμενου και αναπροσαρμοζόμενου κειμένου του Ντερριντά και από ποιόν καθορίζεται αυτή η διαδικασία;

Η θεωρία της Ακμής-Παρακμής έχει αποτύχει παταγωδώς στον ελληνικό χώρο.  Ο ελληνικός πολιτισμός ακμάζει και παρακμάζει όχι κατά εποχές αλλά κατά περιοχές.  Την στιγμή που μια περιοχή βουλιάζει, μια άλλη παίρνει την σκυτάλη.  Κυκλαδίτες, Κρήτες, Μυκηναίοι, Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Θηβαίοι, Μεγάλη Ελλάδα, Μακεδόνες, Ίωνικές πόλεις, Ηπειρώτες, Ελληνιστικά βασίλεια, Αιτωλοί, Αχαιοί.  Ως την Ρωμαϊκή εισβολή κάποιος παίρνει πάντα το προβάδισμα προσφέροντας κάτι καινούργιο την στιγμή που εξαντλείται ο προηγούμενος, συναθροίζοντας πάνω από 2.000 χρόνια αυξομειούμενης ακμής.  Πέρα από την τοπική άνοδο ή πτώση, υπάρχει μια δευτερεύουσας μορφής πολιτισμική ενέργεια που διαχέεται από τον ακμάζοντα προς τους υπόλοιπους, που επιστρέφει σε αυτόν και κατόπιν διαμοιράζεται εκ νέου σε όλους.  Όταν λ.χ. ο Αλέξανδρος διαλύει την Περσική Αυτοκρατορία, οι Ελληνικές πόλεις μέσω των στρατιωτών τους που βρίσκονται στο στράτευμά του συμμετέχουν στην διαμόρφωση των γεγονότων και στην διανομή των λαφύρων. Και αντίστροφα:  Η πολιτιστική επίθεση των Μακεδόνων στους Ασιάτες αντλεί λάμψη και ιδεολογίες από την παρακαταθήκη των Ελληνικών πόλεων.

Αν η ιστορική εξέλιξη έχει σπειροειδή μορφή, τίποτε δεν είναι καταδικασμένο στην παρακμή όσο είναι ζωντανό.  Κατά κάποιο περίεργο τρόπο (!) στις περισσότερες θεωρίες τα επιχειρήματα εναντίον των κατοίκων του Ελλαδικού χώρου και του εθνικισμού τους έχουν το θράσος του δόγματος, είναι ευθέως ρατσιστικά και παντελώς αστήρικτα.  Οι δομές από τις οποίες εκπορεύονται είναι συγκεκριμένες όπως συγκεκριμένα είναι και τα συμφέροντα που επιδιώκουν να θεραπεύσουν.  

Με το δεύτερο συνθετικό  -κρατία, η υπεροχή του (εκάστοτε) κράτους που τυχαίνει να συγκατοικεί στον χώρο με το Ελληνικό Έθνος είναι ο πυλώνας γύρω από τον οποίο χτίζονται αυτές οι θεωρίες του εθνομηδενισμού.  Να μην ξεχνάμε ότι αυτές οι βαρυσήμαντες παπάτζες δεν εισάγονται ως καινοτομίες ή ως προϊόντα ιστορικής “έρευνας” αλλά ως πατήματα για την "οικονομική ανάπτυξη" (ληστεία) και την "διεθνή αποδοχή"  (αποικιοποίηση) της χώρας. Τα τερτίπια τα ξέρουμε πολύ καλά γιατί τα έχουμε εφαρμόσει και εκλογικεύσει πρώτοι, ήδη από την εποχή του Μίνωα. 

Από την πλευρά τους ορθώς πράττουν οι βάρβαροι που προσπαθούν εδώ και αιώνες να δικαιολογήσουν τις ληστρικές και δολοφονικές επιδρομές τους.  Όμως αυτό δεν αναιρεί το ότι ένα μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας τους είναι για τα σκουπίδια.  Από τους “πανεπιστήμονες” των περασμένων αιώνων που έγραψαν μεγαλοπρεπείς ανθελληνικές παπάρες είναι ζήτημα να σώζονται οι επικεφαλίδες των έργων τους μετά το άνοιγμα των “ανώδυνων” ιστορικών αρχείων. Συν τοις άλλοις, με τις νεότερες εξελίξεις στην έρευνα του DNA αλλά και με τις αντιδράσεις του “ασθενούς” οι κομπογιαννίτες βρίσκονται σε αναζήτηση νέας πανάκειας για την ελληνική περίπτωση.

Α.  Ρωμαιοκρατία :

Είναι η μέθοδος απαξίωσης του Έθνους στην ηθική βάση του. Σύμφωνα με αυτήν όλες οι αρετές αποδίδονται στους Ρωμαίους (για να καταλήξουν εμμέσως στους Χριστιανούς).  Οι Ρωμαίοι ξεκινούν να γράφουν Ιστορία για να αντισταθμίσουν κάπως την ολοσχερή πολιτιστική ήττα τους από τους Έλληνες.  Είναι αναμενόμενο να υπερβάλλουν στα ελαττώματα και όταν δεν υπάρχουν αρκετά κολάσιμα να τα εφευρίσκουν.  Αν ας πούμε, σήμερα στο Άμστερνταμ υπάρχει πρωτοποριακή νομοθεσία για τα ναρκωτικά, οι περισσότεροι θεωρούν την πόλη ως άντρο του εμπορίου ουσιών και παράδεισο της μαστούρας και αυτό είναι η απλούστευση. Το επόμενο βήμα είναι η υπεραπλούστευση: “Όλοι οι κάτοικοι του Άμστερνταμ είναι πρεζάκια επειδή μπορείς να αγοράσεις πρέζα παντού”.  Η αλήθεια είναι ότι το Άμστερνταμ και οι κάτοικοί του έχουν σημαντικά μικρότερο πρόβλημα με τα ναρκωτικά απ’ ό,τι οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.  Σήμερα που μπορούμε με ελάχιστα έξοδα να πάμε στο Άμστερνταμ και να διαπιστώσουμε με τα μάτια μας τι πραγματικά συμβαίνει εκεί, οι περισσότεροι επιλέγουν να υιοθετήσουν αβασάνιστα την υπεραπλουστευμένη άποψη. Φανταστείτε τι γίνεται όταν πάμε αιώνες πίσω και όταν οι πηγές σπανίζουν ή είναι ελεγχόμενες.  

Από αυτήν την περίοδο αρχίζει η λάσπη περί “ελληνικής έκλυτης διαβίωσης” και “καθιερωμένης παιδεραστίας και ομοφυλοφιλίας”, ξεχνώντας ότι οι Ελληνικές πόλεις είχαν αυστηρή νομοθεσία για την παιδεραστία (σίγουρα αυστηρότερη από την σημερινή) και ανακατεύοντας δύο τελείως διαφορετικά θέματα. Η ομοφυλοφιλία ήταν ανεκτή ως ένα σημείο στις αρχαίες ελληνικές κοινωνίες και μόνο η έκλυτη εκδοχή της αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση και τιμωρείται με στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων.  Οι ομοφυλόφιλοι δεν είχαν λιγότερα δικαιώματα και υποχρεώσεις από τους υπόλοιπους πολίτες.  Πλήρωναν φόρους, συμμετείχαν στην διοίκηση της πολιτείας, πολεμούσαν στις μάχες.  Στην σημερινή υποκριτική “χριστιανική” ενώ η ομοφυλοφιλία επιβάλλεται εκ των …άνω (μέσα και έξω από την εκκλησία), διώκεται ως αρρώστια και οι “πάσχοντες” εκβιάζονται συστηματικά.

Η ρωμαϊκή λάσπη που αρχικά στοχεύει μεμονωμένα περιστατικά που συμβαίνουν σε όλες τις κοινωνίες, σταδιακά γενικεύεται και επεκτείνεται στην θρησκεία, στις τέχνες και στην φιλοσοφία.  Μόνο που δεν είναι Ρωμαίοι πλέον αυτοί που την εκτοξεύουν.  Την θέση τους έχει πάρει η ιουδαϊκή συμμορία και το παπαδαριό της νέας “επίσημης” θρησκείας.  

Η Ρώμη σίγουρα δεν είχε ούτε την διάθεση ούτε το συμφέρον να συνεχίσει τον πόλεμο της λάσπης που είχε ξεκινήσει ως αντίδραση.  Η ίδια έσπαγε όλα τα προηγούμενα ρεκόρ χυδαιότητας ακόμα και σε καινούργιους τομείς, όπως π.χ. το σέξ με φίδια. Οι παρτούζες έδιναν κι έπαιρναν στους οίκους των πατρικίων και αρκετές επιφανείς Ρωμαίες γεννούσαν …αραπάκια παρόλο που οι άνδρες τους ήταν κατάλευκοι.  Η συνολική κατάπτωση της ηθικής είναι περισσότερο ρωμαϊκό φαινόμενο παρά ελληνικό. 

Η Ρώμη χρησιμοποίησε την ελληνική επιστήμη και τεχνογνωσία για να οργανώσει το κράτος της αλλά γενικά αυτή επηρεάστηκε περισσότερο (φιλοσοφικά ως και φυλετικά) από την Ελλάδα απ’ ό,τι η δεύτερη από αυτήν.  Οι τύποι που έκαναν τα αρχαία ελληνικά θέατρα αρένες μονομάχων είναι πασιφανές ότι δεν είναι σε θέση να διδάξουν πολιτισμό και ηθική. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οι ίδιοι το ήξεραν και δεν το επεδίωξαν ποτέ. 

Β.  Βυζαντινοκρατία :

Εδώ όπως είδαμε υπάρχει θέμα και μάλιστα σοβαρό. Και πάλι οι γνωστοί “άγιοι πατέρες” που πρωταγωνίστησαν στον πόλεμο της λάσπης ως “Ρωμαίοι”, τώρα ως “Βυζαντινοί” συνεχίζουν να είναι αυτοί που γράφουν την “ιστορία”.  Το Βυζάντιο δεν υστερεί στις αλλαξοκωλιές και στα τζιβιτζιλίκια σε σχέση με την Ρώμη, μόνο που όλα εδώ γίνονται κρυφά. Μοναχοί και ζώα, αυτοκράτειρες που τον πίνουν σε μπουρδέλα της εποχής, σεξουαλικοί βασανισμοί, αιμομικτικά όργια, ο κατάλογος δεν έχει τέλος.  Αν οι βυζαντινοί κάθονταν να γράψουν την ζωή, τις παρτούζες και τα βίτσια τους σε βιβλία, ο θείος μου ο μαρκήσιος δεν θα είχε καμιά πιθανότητα να θεωρηθεί κάτι παραπάνω από μαλακό πορνό ενώ ο Φον Ζάχερ Μαζόχ θα ήταν παντελώς άγνωστος. 

Ο σύλλογος ρασοφόρων απατεώνων που αργότερα θα εμφανίζεται ως εκδότης-ιδιοκτήτης των αρχαίων ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ συγγραμμάτων για πάνω από 1.500 χρόνια, είναι φυσικά και ο τοποτηρητής της ηθικής.  Μέσα στα καταραμένα μοναστήρια τους οι πισωγλέντες άπλυτοι λογοκριτές θα κουτσουρεύουν και θα εξαφανίζουν επιμελώς τα κείμενα που αναφέρονται στο Ελληνικό Έθνος ή που άπτονται θεμάτων σχετικών με την εθνική συνείδηση και την ιστορία του. 

Το 7610 ο Ηράκλειος εκθρονίζει τον σφετεριστή Φωκά και καθιερώνει την …ελληνική γλώσσα στο ανατολικό κομμάτι για λόγους ευκολίας αφού ελάχιστοι μιλούν λατινικά.  Αναδιοργανώνει κάπως τον άθλιο στρατό αλλά καταναλώνει όλες τις δυνάμεις της αυτοκρατορίας στον πολυετή πόλεμο εναντίον των Περσών. Μάλιστα μέσω των Χαζάρων καλεί τους Γαλάζιους Τούρκους να εισβάλλουν στην Υπερκαυκασία που κατείχαν οι αντίπαλοί του. Ούτε αυτός ούτε οι Πέρσες έχουν αντιληφθεί (;) τον μουσουλμανικό κίνδυνο που θεριεύει στον νότο.  Σύντομα Αίγυπτος, Παλαιστίνη και Συρία πέφτουν στα χέρια των Μωχαμέτηδων.  Ο Ηράκλειος διαλύει την περσική αυτοκρατορία κάνοντας την δουλειά του Ισλάμ. Η Περσία εξαντλημένη πέφτει σχεδόν χωρίς αντίσταση στα χέρια των μουσουλμάνων.  Ο αυτοκράτορας επιστρέφει τον τίμιο σταυρό στην Βρωμουσαλήμ και βλέπει σε όνειρο ότι οι περιτμημένοι θα καταλάβουν τον κόσμο.  (Άμα ο αυτοκράτορας ονειρεύεται πούτσες, ζήτω που καήκαμε).  

Οι Έλληνες εξακολουθούν να δείχνουν παγερή αδιαφορία στις φιλοδοξίες των τυχάρπαστων που ανεβάζει στο θρόνο η θρησκευτική κλίκα. Κι ενώ οι χριστιανοί γκάνγκστερς σφάζονται μεταξύ τους για το χρήμα και την εξουσία της Στοάς, διαλύοντας με τις αιρέσεις τους την όποια ενότητα υπάρχει, οι αυτοκράτορες αντί να ασχολούνται με τον στρατό και τους πολυάριθμους εξωτερικούς εχθρούς, εκδίδουν διατάγματα για την φύση του …Τζέχου.  Αν ήταν μουνογενής, κωλόπαιδο, ή απλός μπάσταρδος.   

Μηχανορραφίες, συνωμοσίες, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, αντεπαναστάσεις, εμφύλιοι δίνουν και παίρνουν όλο αυτό το διάστημα. Οι αυτοκράτορες μην έχοντας κανένα έρεισμα στον (έτσι κι αλλιώς αφοπλισμένο) λαό καλούν ολοένα και περισσότερους βαρβάρους να τους βοηθήσουν, και δεν έχουν πρόβλημα να χρίσουν ως και Χαζάρους ως …Καίσαρες.  

  

Αποτυγχάνοντας να εντάξουν τους Μοντανιστές στο μαγαζί τους οι χριστιανοί εκδίδουν διάταγμα απαγόρευσης της αίρεσης επί ποινή θανάτου φυσικά.  Έξη αιώνες έχουν περάσει από την …κοίμηση του γέροντα Μοντάνους και οι οπαδοί του υπάρχουν ακόμα. Τα σκληρά βίτσια βλέπετε πεθαίνουν δύσκολα.  Ακόμα περισσότεροι και από τους Μοντανιστές είναι οι κρυπτο-Εθνικοί. To 7727 έχουμε εξέγερση στον ελληνικό χώρο για θρησκευτικούς λόγους που πνίγεται φυσικά στο αίμα. 

Ξαφνικά οι Έλληνες κάνουν ντρίπλα και βρίσκονται με την πλευρά των εικονολατρών ενώ το ιουδαϊκό κατεστημένο είναι εικονομαχικό. Είναι ολοφάνερο ότι πίσω από όλες αυτές τις αιρέσεις που εμφανίζονται με αφορμή μικρολεπτομέρειες στα οικογενειακά άπλυτα της πρόστυχης φαμίλιας του Τζέχου δεν βρίσκεται μόνο το οικονομικό.  Οι αστοί Έλληνες ως βαπτισμένοι πλέον, έχουν αρχίσει να κάνουν την θρησκεία των βυζαντινοεβραίων πουτάνα.  Οι ίδιοι δεν ανακατεύονται εμφανώς. Ανάβουν τις φωτιές και φεύγουν.  Το παπαδαριό μαλλιοτραβιέται, αλληλοβρίζεται και παίζει κλωτσίδια στις Οικουμενικές Συνόδους.  (Βλ. και Κ. Σάθας, “Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη”).

Η πανούκλα θερίζει τους πληθυσμούς των ελληνικών πόλεων το 7746 ανοίγοντας τον δρόμο σε κάποια σλαβικά φύλα να καταλάβουν τα εύφορα πεδινά.  Όπως είναι φυσικό οι μη χριστιανοί Έλληνες κάτοικοι των ορέων συμμαχούν με τους Σλάβους εναντίον των Βυζαντινών τσιφλικάδων και φορομπηχτών. Το 7783 ο ευνούχος Σταυράκιος αναλαμβάνει εκστρατεία εναντίον των Σλάβων στην Ελλάδα η οποία είναι πολύ επιτυχημένη (στα πεδινά γιατί στα ορεινά είναι αλλιώς η κατάσταση).  Λίγο αργότερα, η “αγία” Ειρήνη η Σαρανταπήχαινα εξορύσσει τα μάτια του γιού της για να ανέβει στον θρόνο και μάλιστα θέλει να την αποκαλούν …“ο αυτοκράτωρ”.   Η αναστήλωση των χριστιανικών ειδώλων (εικόνων) είναι δικό της έργο. Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι χριστιανοί.  Η θρησκευτική πλέμπα πάντα θέλει κάτι χειροπιαστό να λατρεύει, άσχετα με την φιλολογία που προσπαθούν να πλασάρουν οι μαγαζάτορες.

Στο μεταξύ οι Πάπες παίζουν κατενάτσιο πολύ έξυπνα, ιδρύοντας στα μουλωχτά την δική τους στοά και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Μόλις η Ειρήνη γίνεται αυτοκράτορας, ο Πάπας Λέων ο Γ΄ θεωρώντας ότι θρόνος χωρίς πουτσάρχιδα είναι κενός, χρίζει με το έτσι θέλω τον Καρλόμαγνο αυτοκράτορα. Η ρωγμή ανάμεσα στα δύο χριστιανάτα της δύσης και της ανατολής όσο πάει και διευρύνεται.

Ο Νικηφόρος Α΄ που εκθρονίζει την Ειρήνη συνωμοτώντας μαζί με τον Πατριάρχη αρχίζει την επανελληνοποίηση (!) των πεδινών εκτάσεων της Ελλάδος (γιατί οι ορεινές δεν φαίνονταν να έχουν πρόβλημα) με ελληνικούς πληθυσμούς από την Μικρά Ασία.  Κάποιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν έστω και αργά ότι δεν μπορεί να υπάρξει κράτος στον ελληνικό χώρο χωρίς τους Έλληνες. Οι Βούλγαροι και οι Σλάβοι με την επιχείρηση “Ξένιος Ιησούς” εκτοπίζονται προσωρινά πίσω στις στέπες τους.  Όμως η άνοδος των μωχαμέτηδων καταναλώνει όλο τον χρυσό της αυτοκρατορίας που πηγαίνει σε λύτρα.  Έχοντας κληρονομήσει τον στρατιωτικό μηχανισμό της Ρώμης αλλά μην έχοντας ποτέ διαμορφώσει αξιόλογη στρατιωτική παράδοση (πράγμα που οφείλεται στην απουσία εθνικής συνείδησης), η βυζαντινή αυτοκρατορία αποτελεί μια ιδιόμορφη περίπτωση του Διεθνούς Δικαίου.  Είναι μια “αυτοκρατορία” διαρκώς υποτελής στρατιωτικά στους γείτονές της. Βασίζεται στις στρατηγικές αναλαμπές (ανδραγαθίες κάποιων αυτοκρατόρων και στρατηγών) και στην τύχη (εσωτερικά προβλήματα των εχθρικών δυνάμεων) για να επιβιώσει και είναι αλήθεια ότι στέκεται απίστευτα κωλόφαρδη.  Εννοείται όμως ότι μια αυτοκρατορία με τέτοια χαράδρα από πίσω τραβάει συνεχώς την όρεξη των άλλων για σέξ.  Όποιος κοπρίτης βάρβαρος έχει ανάγκη από λεφτά (όλοι δηλαδή), σκέφτεται: “Κωλοβαράω που κωλοβαράω, δεν πάω να κάνω μια επίθεση στους Βυζαντινούς; Ή θα με πληρώσουν να τους αφήσω ήσυχους ή θα με πληρώσουν να την πέσω σε κανέναν άλλον”.  

Οφείλουμε να πούμε ότι η Βυζαντινή λούγκρα ενσαρκώνει την μακροβιότερη περίπτωση αυτού του είδους.  Αυτό δεν συμβαίνει γιατί είναι τόσο “άπαιχτα ευφυής” στην διπλωματία (όπως ισχυρίζονται πολλοί χριστιανοί ιστορικοί για να παινέψουν το μπουρδέλο τους), αλλά στο ότι υπάρχουν πάρα πολλοί μεσαίας κατηγορίας βάρβαροι εκείνη την εποχή και κανένας μεγάλος. Είναι πολύ εύκολο να στρέψεις με λεφτά τον έναν πειναλέο εναντίον του άλλου.  Όμως τι σόι υπερδύναμη είναι αυτή που πληρώνει ακόμα και τους κατσικοκλέφτες για να μην της επιτίθενται; Το Βυζάντιο είναι ένα είδος ΟΑΕΔ των πλιατσικολόγων σκουπιδο-φυλών αλλά στο πολύ καλύτερο:  Ή τους βρίσκει δουλειά αμέσως ή τους πληρώνει επίδομα ανεργίας.  Αν τότε υπήρχε μία μεγάλη εχθρική δύναμη κοντά του, θα το είχε διαλύσει μέσα σε λιγότερο από μια πενταετία.

Από τεχνολογικής πλευράς, οι επενδύσεις της “αυτοκρατορίας” σε στρατιωτική έρευνα και ανάπτυξη είναι μηδενικές.  Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την στασιμότητα και κατόπιν την οπισθοδρόμηση όσον αφορά την μάχιμη αξία των μονάδων της.  Τα ψηλά τείχη και το υγρό πύρ δεν μπορούν να εξασφαλίσουν για πάντα την υπεροχή.  Σύντομα έρχεται η στιγμή που οι άπλυτοι που πολιορκούν την Κωλούπολη διαθέτουν οργανωμένες πυροβολαρχίες και βαριά πυροβόλα (ένα εκτοξεύει πέτρινα βλήματα βάρους 400 κιλών). Στην άλλη όχθη, οι βυζαντινοί στηρίζονται ακόμα στους …καταπέλτες γιατί δεν ξέρουν καλά-καλά να χειριστούν τα …νέα όπλα.  Αυτό πέρα του ότι είναι απαράδεκτο λογικά, δείχνει παντελή ένδεια ακόμα και της βασικής πολιτικής σκέψης.  Όμως αν ανατρέξει κάποιος στις καθημερινές ίντριγκες της αυλής θα δει ότι ταλέντα υπάρχουν. Άρα κάπου αλλού πάσχει το σύστημα. Η εχθρότητα προς την τεχνολογία είναι το βαρύ κατάλοιπο της χριστιανικής επίθεσης πάνω στο ελληνικό πνεύμα.  Το τίμημα πρέπει να πληρωθεί.  Αντί για πρακτικές επιστημονικές λύσεις οι βυζαντινοί ψάχνουν στα σύννεφα για την …υπέρμαχο στρατηγό που θα τους λύσει τα στρατιωτικά προβλήματα. 

Το χειρότερο όπως είπαμε είναι η απουσία εθνικής συνείδησης στον λαό και η έλλειψη ηγετικής νοοτροπίας στον άρχοντα. Το βυζαντινό κράτος είναι ένα κολλάζ εθνικοτήτων και οι χριστιανοί που του είχαν δώσει μια ώθηση στην αρχή δεν πεινάνε πια, είναι χορτασμένοι (έχουν βαρυστομαχιάσει είναι το σωστό). Ο αυτοκράτορας έχει νοοτροπία εμποράκου αν όχι κακοπληρωμένου δημοσίου υπαλλήλου.  Οι περισσότεροι από την φάρα του βρίσκονται στο θρόνο γιατί τους ανεβάζει η χριστιανική κλίκα. Ελάχιστοι έχουν άλλο όραμα πέρα από το να βάλουν χέρι στο ταμείο, να γαμήσουν και να γαμηθούν.  Το Βυζάντιο ποτέ δεν πιστεύει στις δυνάμεις του γιατί απλά δεν έχει δικές του δυνάμεις. Τα πάντα είναι δάνεια: η ιεραρχία, η θρησκεία, το πολιτικό σύστημα, η γλώσσα, ακόμα και ο πληθυσμός.

Ο Μιχαήλ ο Γ΄ (ο Εβραίος μεθύστακας) το 7856 κάνει κι αυτός εκστρατεία κατά των Σλάβων της Πελοποννήσου.  Αυτό που καίει τους Βυζαντινούς και τους κάνει να κλαίνε και να οδύρονται με κορώνες του τύπου “Εσλαβώθη πάσα η χώρα” είναι η αμφισβήτηση της εξουσίας του ψευτο-αυτοκράτορα, των γαιοκτημόνων και των εφοριακών τους.  Όταν κυνηγιούνται από τα βυζαντινά αποσπάσματα, οι Σλάβοι παγανιστές βρίσκουν προστασία και αλληλεγγύη στα χωριά των βουνών που ζούν οι Έλληνες Εθνικοί. Και οι δύο εθνότητες απεχθάνονται το ίδιο τους Βυζαντινούς και τον εβραϊκό δικέφαλο αετό τους.

 

Το 8054 επί Μιχαήλ Θ΄, οι δύο χριστιανικές Στοές χωρίζονται οριστικά (κι είχαμε κάτι φαγούρες).  Ο Πάπας έχει ποντάρει στην άνοδο των Γερμανικών φύλων και του βγαίνει.  Το κάθε μαγαζί κοιτάζει τώρα να βάλει στην τσεπάρα του όσο μπορεί περισσότερα και να επηρεάσει αυτό τις εξελίξεις.  Δεν θα αργήσει η στιγμή που οι δύο μαφίες θα έρθουν σε ανοιχτή σύγκρουση.

Στο Μάτζικερτ το 8071 ο Άλπ Αρσλάν διαλύει τον μη επισκευάσιμο βυζαντινό στρατό και πιάνει αιχμάλωτο τον …αυτοκράτορα Ρωμανό Διογένη.  Ο Σελτζούκος, πονηρός ών, τον αφήνει μετά από λίγο ελεύθερο.  Αντί να κάθεται να μαζεύει φόρους ο ίδιος και να είναι εκτεθειμένος σε τυχόν επαναστάσεις και ταραχές, το κάνουν οι βυζαντινοί για πάρτη του.  Αυτός κάθεται στην σκηνή του και εισπράττει.  Από την Ρώμη, η λέρα ο Πάπας απλώνει τα βρωμόχερά του ως την Ασία με την χριστιανοπατέντα των Σταυροφοριών.  Ουσιαστικά με την Α΄ Σταυροφορία το Βυζάντιο και η Στοά του έχουν τελειώσει.  Όλη η Μικρά Ασία είναι στα χέρια των Σελτζούκων.  Στην Δύση, παρά τις αντιδράσεις, το τσιφλίκι του γαμημένου Πάπα αυγαταίνει καθημερινά. Το 1204 με την διχόνοια και την πτώση της Κωλούπολης στους σταυροφόρους λήσταρχους του Βονιφάτιου γράφεται ο επίλογος.  Η πρωτεύουσα των ορθοδόξων αληταράδων μαζί με το παπαδαριό της μετακομίζει στην …Νίκαια για καμιά 60αριά χρόνια.

Καταλανοί, Βενετσιάνοι, Φράγκοι, Σαρακηνοί, πουσταράδες, κάθε καρυδιάς αρχίδι ληστεύει, δολοφονεί και ερημώνει την χώρα.  Υπάρχει όμως και το εθνικό κέρδος.  Αυτοί που υφίστανται την γενοκτονία στα πεδινά είναι κυρίως Αλβανοί και Σλάβοι.  Οι μόνοι που θα γλυτώσουν είναι αυτοί που θα πάνε να βρούν τους Έλληνες στα όρη.  Έχουμε έτσι πολλά χωριά δύο εθνοτήτων.  Κι ενώ η δυναστεία των Παλαιολόγων επιστρέφει για μια τελευταία ζαριά στην Σκατούπολη, όσο το απολειφάδι της αυτοκρατορίας καταρρέει, τόσο πιο εμφανή αρχίζουν να γίνονται τα ελληνικά στοιχεία της. Οι λάθρα βιώσαντες αποκαλύπτονται μαζικά.  Όχι επειδή εφηύραν την ελληνική ταυτότητα για να διαφέρουν από τους Παπικούς δυτικούς όπως “ανακαλύπτουν” μερικοί αργότερα, αλλά γιατί το ξεδοντιασμένο παπαδαριό ούτε μπορεί, ούτε έχει πλέον την πολυτέλεια να διώκει. Η εθνική συνείδηση δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει στους καταπιεσμένους Έλληνες, ακόμα και σε αυτούς που είχαν αναγκαστεί να ασπαστούν τον εβραιοχριστιανισμό. Κανείς δεν θέλει να κρύβεται πιά και με ευχαρίστηση πετάει από πάνω του τον προσδιορισμό “Ρωμαίος” τώρα που ο κίνδυνος ρινοτομής εκλείπει οριστικά.  Βέβαια η πάλαι ποτέ “κραταιά αυτοκρατορία” περιορίζεται σε μια πόλη-κρατίδιο μικρότερη σε πληθυσμό και στρατιωτική ισχύ από την …Όλυνθο της κλασσικής περιόδου.

Ο Γεώργιος Γεμιστός (ή Πλήθων) , ένας ιδιοφυής νεοπλατωνιστής φιλόσοφος εγκαθίσταται στον Μυστρά το 8400 και αρχίζει να διδάσκει αστρονομία, γεωγραφία, ιστορία και φιλοσοφία.  Πέρα από τα μαθήματα μελετά τους αρχαίους και γράφει αρκετά και λεπτομερέστατα έργα. Μετά από πολλή σκέψη, προτείνει στους βυζαντινούς αυτοκράτορες την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στην Πελοπόννησο με επικεφαλής βασιλιά στο πρότυπο της αρχαίας Σπάρτης και με αποκλειστικά Έλληνες στρατιώτες.  Έχει ήδη ετοιμάσει το πλαίσιο λειτουργίας και τους νόμους. Η θρησκεία που προτείνει για το νέο κράτος είναι η …Εθνική Θρησκεία, εξηγώντας με αφοπλιστικά επιχειρήματα τους λόγους γι αυτό.  Όπως είναι αναμενόμενο, δεν παίρνει καμιά απάντηση.  Μετά τον θάνατό του το 8454 τα χειρόγραφά του και τα περισσότερα έργα του (μεταξύ των οποίων κι ένα πολύτομο έργο για την Πελοπόννησο) εξαφανίζονται μυστηριωδώς.  Αν στην Κωλούπολη οι λίγοι Έλληνες κάτοικοι και οι ξένοι μισθοφόροι προβάλλουν κάποια αντίσταση, το Δεσποτάτο του Μοριά μεταβιβάζεται στους Οθωμανούς χωρίς να ριχτεί ούτε ένα βέλος, αφού η ορθόδοξη μασονία έχει ήδη συμφωνήσει με τον σουλτάνο την διατήρηση των προνομίων της.  Οι άχρηστοι ηγέτες Θωμάς και Δημήτριος Παλαιολόγος έχοντας να αντιμετωπίσουν την εξέγερση των Αλβανών και των Ελλήνων αγροτών, καλούν οι ίδιοι τους Οθωμανούς …να επιβάλλουν την τάξη στην Πελοπόννησο(!).  Κατά τα άλλα ωραία “Ιστορία” έχουμε διδαχτεί στα θρανία του χριστιανικού μπουρδέλου.

Επηρεασμένος από τον Πλήθωνα, ο Κόζιμος των Μεδίκων φτιάχνει στην Φλωρεντία  την “Πλατωνική Ακαδημία” η οποία αναλαμβάνει την μετάφραση των έργων του Πλάτωνα, του Πλωτίνου και άλλων και συντελεί όσο κανένας άλλος θεσμός στην έκρηξη της Αναγέννησης. Το 8466 μερικοί από τους Ιταλούς μαθητές του Πλήθωνα κλέβουν τα οστά του από τον Μυστρά και τα μεταφέρουν προς ενταφιασμό στο Ρίμινι, “έτσι ώστε ο μέγας Δάσκαλος να βρίσκεται μεταξύ ελευθέρων ανθρώπων”.

Η αυτοκρατορία-ζόμπι θα είχε διαλυθεί πολύ νωρίτερα αν δεν την νεκρανάσταινε το εβραιοχριστιανικό παράσιτο.  Αυτό την κράτησε με το ζόρι όρθια την για να κάνει τις δουλειές του, ώσπου οι ορδές των μουσουλμάνων και οι Παπικοί ληστές της έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα. Η αυτοκρατορία συντηρούνταν επί αιώνες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας πολεμώντας όταν δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και πληρώνοντας τους εχθρούς …να μην της επιτίθενται.  Οι βάρβαροι άρμεγαν το αυτοκρατορικό ταμείο και ο αυτοκράτορας μαζί με το παπαδαριό άρμεγαν τους υπηκόους ως την τελική χρεωκοπία.  Ως και την τελευταία στιγμή όταν ο Ούγγρος ή Γερμανός Όρμπαν πλησιάζει τον Παλαιολόγο να του πουλήσει τα κανόνια του, εκείνος τα βρίσκει …ακριβά, οπότε ο μηχανικός απευθύνεται στον Μωάμεθ τον Β΄ με τα γνωστά επακόλουθα.  Όταν η αυτοκρατορία-κωλώστρα δεν έχει πια χρυσό να πληρώσει τους βαρβάρους, πέφτει και διαλύεται στο έδαφος σαν σάπιο σύκο. Πριν από αυτό όμως, η άρχουσα τάξη έχει εξασφαλίσει τις απολαβές της στο νέο καθεστώς.  Ο κλήρος διατηρεί όλα του τα προνόμια (!) – με τι αντάλλαγμα άραγε; - ενώ όσοι από τους ευγενείς δεν προλαβαίνουν να το σκάσουν με τα μπαούλα τους γεμάτα μπακίρι προς την Δύση, χρίζονται κοτζαμπάσηδες στα ορεινά τσιφλίκια της αιωνίως υπόδουλης χώρας.

Γ.  Ενετοκρατία – Φραγκοκρατία :

Μικρή αποδεικνύεται η επιρροή και των δύο εθνολογικά. Στα φέουδα που δημιουργούνται υπάρχει παντελής διαφωνία, γλωσσική, ταξική, κοινωνική, φυλετική, των κατακτητών με τους ιθαγενείς υπηκόους τους.  Επαναστάσεις και εξεγέρσεις ξεσπούν συνέχεια και καταπνίγονται βάναυσα. Οι ονομαστικά “ομόδοξοι” ξεπερνούν τους Σαρακηνούς σε αγριότητα. Τελικά οι αστοί και οι λίγοι στρατιωτικοί αφομοιώνονται γρήγορα ενώ η άρχουσα τάξη φεύγει νύχτα μπροστά στην τούρκικη παλίρροια. Με το άνοιγμα των νέων εμπορικών δρόμων της θάλασσας ακόμα και η ίδια η Βενετία παρακμάζει και καταντάει μια θλιβερή εικόνα.  

Δ.  Τουρκοκρατία :

Η μεγάλη νύχτα του γένους, κλπ. κλπ.  Αν προσέξετε, θα δείτε ότι τα πάντα είναι σχετικά.  Και πρώτα απ’ όλα τα περί μονόδρομου μπασταρδέματος είναι παπαριές.  Οι Τούρκοι απάγουν παιδιά (κυρίως εύρωστα αγόρια) τα οποία τα κάνουν Γενίτσαρους μετά από χρόνια σκληρής εκπαίδευσης.  Αυτοί οι αρρενωποί επαγγελματίες στρατιώτες είναι η κρυφή χαρά της κάθε χανούμισας και πολλές το θεωρούν τιμή τους να αποκτήσουν παιδί με κάποιον από αυτούς. Όταν το 8566 οι Γενίτσαροι διεκδικούν και κατοχυρώνουν το δικαίωμα να παντρεύονται, οι υποψήφιες νύφες κάνουν ουρά. Περισσότερο τους έχουμε μπασταρδέψει εμείς λοιπόν παρά αυτοί.  Αν αναρωτιέται κανείς ποια ήταν η ισχυρότερη γυναίκα σε όλη την ιστορία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η απάντηση είναι : η Αναστασία από την Τήνο. http://en.wikipedia.org/wiki/K%C3%B6sem_Sultan . Η Κιοσέμ Σουλτάν (όπως είναι γνωστή με το καλλιτεχνικό της) ήταν σχεδόν για 50 χρόνια (!) ο ιθύνων νούς στο τεράστιο κράτος των Οθωμανών.

Οι Βυζαντινοί ανώτεροι υπάλληλοι μεταλλάσσονται στην τάξη των Φαναριωτών και εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο στην Ρουφιανούπολη.  Είναι οι μορφωμένοι, αυτοί που μιλάνε ξένες γλώσσες, αυτοί που ξέρουν όλο τον συρφετό που γυροφέρνει στους διαδρόμους του παλατιού, αυτοί που γλείφουν και σέρνονται για να επιβιώσουν με χλιδή.  Αραιά, πολύ αραιά, από την τάξη αυτή των γυμνοσαλιάγκων βγαίνει και κάποιος πατριώτης.

Στον ελλαδικό χώρο, δύο τάσεις υφίστανται: Η φυγή στην Δύση, κυρίως στην κοντινή Ιταλία και η καταφυγή στα βουνά που η Ελλάδα έχει σε αφθονία. Στην σκλαβωμένη χώρα η εξουσία έχει επίσης δύο πρόσωπα: Τους Τούρκους και τους τσιφλικάδες.  Οι Τούρκοι κατέχουν τις πεδινές εκτάσεις και είναι συγκεντρωμένοι στα λιμάνια και στις οχυρές πόλεις που έχουν ως διοικητικά κέντρα τα “σαντζάκια” (επαρχίες).  Σε ορισμένα από τα ορεινά (π.χ. Μάνη, ορεινή Αρκαδία, Ήπειρος) οι Τούρκοι δεν πατάνε καθόλου. Στα υπόλοιπα ορεινά και ημιορεινά όπου οι κλήροι έχουν μικρή απόδοση, φοροεισπράκτορες και αντιπρόσωποι της τουρκικής εξουσίας είναι οι τσιφλικάδες κοτζαμπάσηδες (άλλοτε ξεπεσμένοι βυζαντινοί γαιοκτήμονες, άλλοτε ντόπιοι νταβατζήδες και άλλοτε μοναστήρια που έχουν τίτλους κατοχής από τον Σουλτάνο).  Ο μπαρμπα-Γιάννης ο Σκαρίμπας είχε δημοσιεύσει κάποτε επίσημα έγγραφα από το Τουρκικό Ιστορικό Αρχείο στα οποία Έλληνες χωρικοί εκλιπαρούν με αλλεπάλληλες επιστολές τον σουλτάνο να τους στείλει …Τούρκο κοτζαμπάση στην περιοχή τους γιατί δεν μπορούν πια να αντέξουν τους άθλιους …καλόγερους που τους έχουν πιεί το αίμα.  (Έχω την εντύπωση ότι οι ιεροί αυτοί άνδρες ήθελαν τους επιπλέον φόρους για να επιδοτούν το  …κρυφό σχολειό).

Έλληνες και Αρβανίτες (παρακάτω θα δούμε ποια είναι η διαφορά του Αρβανίτη από τον Αλβανό) συνεργάζονται εναντίον του κοινού εχθρού.  Και πάλι ανάμεσα στις πάμπολλες κακοτυχίες, το καλό για το έθνος είναι η επανάληψη του φαινομένου της Pax Romana.  Με την Οθωμανική κατοχή σταματούν οι επιδρομές των διάφορων ζώων του βορρά αλλά και του νότου που κατέσφαζαν τους κατοίκους για πολλούς αιώνες.  Κάποιοι από τους Έλληνες των βουνών ξεθαρρεύουν και αρχίζουν να κατεβαίνουν στις πόλεις και στα πεδινά που είχαν εγκαταλείψει εδώ και αμνημόνευτα χρόνια.  Το παράδοξο είναι ότι αυτό που δεν είχαν πετύχει σε χίλια χρόνια οι Βυζαντινοεβραίοι της Κωλούπολης, δηλαδή τον προσηλυτισμό των Ελλήνων Εθνικών, το πετυχαίνουν σε λιγότερο από πενήντα χρόνια με την έμμεση βοήθεια των Τούρκων.  Με εξαίρεση τους πληθυσμούς που παραμένουν στα ορεινά και δεν υποχρεώνονται να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για τα θρησκευτικά ή πολιτικά πιστεύω τους, οι κάτοικοι των πόλεων βαφτίζονται χριστιανοί όχι βέβαια γιατί άλλαξαν γνώμη αλλά για να επωφεληθούν από το ευνοϊκό καθεστώς και για να αποφύγουν τον εξισλαμισμό.  Και αν η χριστιανική θρησκεία εισχωρεί με τους γαμημένους καλόγερους και στα ορεινά χωριά συγκρητίζοντας ύπουλα την χριστιανική με την παγανιστική παράδοση, οι κάτοικοι εξακολουθούν να είναι ορθόδοξοι εκ του μακρόθεν και παγανιστές στον σκληρό πυρήνα τους. Ο Εβραίος δεν δουλεύει το Σάββατο, ο φανατικός Εβραίος ούτε καν πολεμάει. Οι Έλληνες λένε: “Θέρος-Τρύγος-Πόλεμος”.  Οι θεοί περιμένουν να ικανοποιηθούν μετά τις άμεσες ανάγκες των ανθρώπων. Στους Εβραίους αλλά και στους μωχαμέτηδες οι ιερωμένοι έχουν προτεραιότητα. Στους Έλληνες ισχύει το:  “Κι αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πάς”.  Είναι ξεκάθαρο πως η νοοτροπία που κρύβεται πίσω από αυτές τις λαϊκές ρήσεις (και θέσεις ζωής) είναι ο αρχαίος ελληνικός ορθολογισμός και η ανώτερη ηθική του.  Αυτή η νοοτροπία έχει επιβιώσει επί αιώνες όχι χάρη στην …“ελληνική παιδεία”, αφού τέτοιο φρούτο έχει πάψει να υπάρχει από τα χρόνια του Θεοδόσιου και του Ιουστινιανού, αλλά αποκλειστικά χάρη στο “ελαττωματικό” γονίδιο του Έλληνα που με τόσο μίσος προσπαθούν να σβήσουν οι γνωστοί καριόληδες.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία τους δύο πρώτους αιώνες της ακμής της δεν είναι ακριβώς το σκοταδιστικό δυστοπικό κράτος που νομίζει ο μέσος απόφοιτος Λυκείου.  Η εξουσία των Τούρκων δίνει συνέχεια εξετάσεις στην επιτυχημένη διαχείριση λαών και εθνοτήτων και για πάρα πολλά χρόνια τα πάει θαυμάσια. Παρόλη την μισαλλοδοξία της έχει την πολιτική ωριμότητα να απονείμει στους υπόδουλους μια υποτυπώδη ελευθερία (την θρησκευτική) ελέγχοντας ταυτόχρονα την κεφαλή της εκκλησίας τους ώστε να αποφεύγονται τα παρατράγουδα.  Με αυτόν τον τρόπο και χωρίς να χάσει τίποτα, κερδίζει την ανοχή μεγάλων μαζών του πληθυσμού, πράγμα που δεν κατάφερε (ή δεν θέλησε) ποτέ η αντίστοιχη Βυζαντινή σκατιάρα.  Επίσης η ασφάλεια που προσφέρει στην ύπαιθρο και στην ναυσιπλοΐα είναι υποδειγματική σε σχέση πάντα με το Βυζαντινό κωλοχανείο.  Χάρη σε αυτήν την ασφάλεια της οθωμανικής κατοχής και στην πλήρη απουσία στρατιωτικών υποχρεώσεων, η αποδεκατισμένη ελληνική φυλή για πρώτη φορά έπειτα από πάρα πολλά χρόνια αρχίζει να αυξάνεται πληθυσμιακά.  Επιπλέον η οθωμανική εκδοχή του φεουδαρχικού συστήματος σύμφωνα με την οποία όταν πεθαίνει ο φεουδάρχης το τιμάριο δεν κληρονομείται από τους απογόνους του αλλά επιστρέφει στον Σουλτάνο, αποδεικνύεται ευφυής.  (C.M. Woodhouse, “Modern Greece: A Short History”).  Αυτό, σε αντιδιαστολή με το γεγονός ότι οι μικροί κλήροι των αγροτών παραμένουν κληρονομικοί και αναπαλλοτρίωτοι, παράγει ως αποτέλεσμα μια σχετική λειτουργικότητα που δεν συναντάται ούτε κατά φαντασία στο προηγούμενο καθεστώς του νεποτισμού και της διαφθοράς.  Οι νησιώτες που δραστηριοποιούνται στο εμπόριο γίνονται ζάπλουτοι και η μόνη πληγή τους είναι οι …Παπικοί πειρατές που καταδιώκουν με ιδιαίτερη μανία τα ελληνικά πλοία. 

Πνευματικά για 4 αιώνες επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι.  Όμως πάντα υπάρχει ανοιχτή η πόρτα προς την Δύση η οποία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής αφού ξεκινάει από τα Ιόνια Νησιά.  Στην ελευθερία στην οποία μπορεί να φτάσει κανείς ακόμα και …κολυμπώντας, υπάρχουν ολόκληρες πόλεις που αποτελούνται από ελληνικούς πληθυσμούς.  Αρκετοί Έλληνες μορφώνονται σε ιταλικό έδαφος για να επιστρέψουν αργότερα στην τουρκοκρατούμενη πατρίδα και να μορφώσουν άλλους ή να καταλάβουν υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Επίσης η απονομή του δικαίου χωλαίνει. Το Κοράνι είναι το σύνταγμα και οι νόμοι.  Εννοείται ότι η εφαρμογή του είναι μεροληπτική.  Κάθε απόπειρα εξέγερσης πνίγεται στο αίμα χωρίς δεύτερη σκέψη.  Ο Τούρκος έχει πάντα δίκιο και ο Γκιαούρης (άπιστος) πάντα άδικο.  Οι φόροι και τα χαράτσια είναι εξοντωτικοί μόνο που πέρα από τις πόλεις, ο Τούρκος δεν εμφανίζεται πουθενά. Έτσι κι αλλιώς οι Έλληνες φροντίζουν να τον αποφεύγουν.  Οι δήθεν “συμπατριώτες” κοτζαμπάσηδες και  το κίναιδο τεμπελοπαπαδαριό των μοναστηριών είναι οι μεγαλύτεροι τύραννοι.  Αυτοί εξασφαλίζουν με την σύμπραξη του τουρκικού στρατού την είσπραξη των φόρων για τον Σουλτάνο και τον τοπικό Πασά του.  Κατόπιν γδέρνουν αλύπητα τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους σε σύμπραξη με την γνωστή σκατόρατσα των …αργυραμοιβών για να αυγατίσουν τις δικές τους περιουσίες. 

Δεκάδες κινήματα και μικρές επαναστάσεις υποκύπτουν στην τυφλή γενοκτονική βία των Οθωμανών και των συνεργατών τους.  Όσο η οικονομική “ανακούφιση” των πρώτων κατοχικών χρόνων μετατρέπεται σε δυσπραγία και η απλή αρπακτικότητα του κατακτητή σε παράλογη απληστία, τόσο αυξάνονται οι τριβές μεταξύ των εθνοτήτων και των κοινωνικών τάξεων.  Τα βουνά γεμίζουν από Κλέφτες και οι Αρματολοί ξεκινούν να φλερτάρουν σιγά-σιγά με την ανυπακοή προς τα αφεντικά τους.  Ως το ξέσπασμα της Επανάστασης του 8821 είναι πάντα το ίδιο έντονη η απέχθεια του απλού λαού προς τους φιλάργυρους γαμώπουστους κοτζαμπάσηδες και τα πρωτοπαλίκαρά τους, όσο και προς τους Τούρκους.  Όταν καταλαμβάνεται η Τρίπολη ο απλός κόσμος ζητάει να σφαχτούν και όλοι οι κοτζαμπάσηδες μαζί με την Τουρκιά και τους Τουρκαλβανούς.  Ο Κολοκοτρώνης (μετά από άνωθεν “παρέμβαση” γιατί χλωμό το κόβω να σκέφτηκε κάτι τέτοιο μόνος του εκείνη την στιγμή) απορρίπτει το αίτημα με την αιτιολογία πως κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε εσφαλμένη εντύπωση στους ξένους πως η επανάσταση δεν είναι εθνική αλλά …ταξική.  Με τις ολιγαρχίες να απειλούνται σε όλη την Ευρώπη δεν θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για τον αγώνα(!). (Ώπα ρε μαλάκες!  Σε λίγο ο Κολοκοτρώνης θα βγεί να γράψει και το “Κεφάλαιο” πριν από τον Μάρξ).  Αλήθεια ή παραμύθι, η απόφαση είναι μεγάλο λάθος όπως θα αποδειχτεί στην συνέχεια.  Ανύπαρκτο είναι το κέρδος από τον “καθησυχασμό” της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης και οι κοτζαμπάσηδες που γλύτωσαν τα κεφάλια τους χάρη στον Κολοκοτρώνη θα είναι εκείνοι που θα γαμήσουν την Ελλάδα αμέσως μετά κλείνοντας μάλιστα τον “ευεργέτη” τους στο μπουντρούμι.

Από την ανάποδη τώρα, το φιλαράκι του Μαυροκορδάτου ο τέκτονας Louis-Maxime Reybaud αναφέρει ότι ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι οπλαρχηγοί που πολιορκούν την Τρίπολη κάνουν περιουσίες.  Κάτω από το τραπέζι τα τσακώνουν κάνοντας …ιδιωτικές συμφωνίες τους με τους κοτζαμπάσηδες που πληρώνουν αδρά για να φυγαδευτούν μαζί με τις οικογένειές τους.  Φωτεινή εξαίρεση σε όλο τούτο το γύφτικο μετερίζι αποτελεί ο Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς) ο οποίος απαξιεί να ανακατευτεί.  Ο “Τουρκοφάγος” μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους κλείνεται από την γνωστή βασιλομασονική συμμορία στο κάτεργο όπου βασανίζεται και μάλιστα χάνει την όρασή του από ζάχαρο.  Τυφλός και πάμπτωχος πια, ως αντάλλαγμα για το ήθος, την αξιοπρέπεια και την προσφορά του στον αγώνα λαμβάνει από τον γαμώσογο Γερμανό πούστη Όθωνα …άδεια να ζητιανεύει κάθε Παρασκευή έξω από την Ευαγγελίστρια.  

Τελικά οι Τουρκαλβανοί της Τριπολιτσιώτικης φρουράς αναχωρούν χωρίς να πειραχτούν γιατί έτσι ήταν η συμφωνία ενώ ο κόσμος ξεσπάει 400 χρόνια καταπίεσης και οργανωμένων γενοκτονιών πάνω στους Τούρκους και στους Εβραίους της πόλης.  Ακολουθούν γλαφυρές περιγραφές των σφαγών από …Ευρωπαίους και παρατεταμένη δυσφήμιση των επαναστατών.  “Φιλέλληνες” ιστορικοί όπως ο Φίνλη φτάνουν να κατηγορήσουν τους Έλληνες ως και για …“προμελετημένη γενοκτονία” (!) ενώ ο σημερινός Γουίλιαμ Σαιν Κλαίρ ισχυρίζεται ότι: “Το όργιο της γενοκτονίας στην Πελοπόννησο σταμάτησε μόνο όταν δεν υπήρχαν πλέον Τούρκοι για να σφαγούν”.  Αρκετοί είναι οι σοβαροί ξένοι ιστορικοί που κρατούν ίσες αποστάσεις από το γεγονός εξηγώντας πως δεν μπορεί κανείς να το δεί ξεκομμένο από τους αιώνες συνεχών και μονομερών τουρκικών αγριοτήτων εναντίον του άμαχου ελληνικού πληθυσμού.  Πάντως το σούσουρο από την αδιάκριτη και ανεξέλεγκτη σφαγή βολεύει κάποιους στο να καλύψουν τις βρωμιές τους. Το άσχημο για την Ελλάδα δεν είναι το ότι σφάχτηκαν πέντε Κωλότουρκοι κι ένας τσιφούτης παραπάνω, ούτε η δυσφήμιση. Είναι το ότι η επανάσταση (που σίγουρα έχει και ταξικές αιτίες), έχει προδοθεί από το ξεκίνημα.

Ως και μερικά χρόνια πριν την απελευθέρωση κανείς δεν ασχολιόταν με την ξεχασμένη πατρίδα του Ομήρου.  Ξαφνικά υπό την επήρεια της Αναγέννησης, η Ελλάδα γίνεται μόδα.  Εκατοντάδες βιβλία γράφονται σε στυλ ομοβροντίας για το ένδοξο παρελθόν της, για τις επιστήμες, την φιλοσοφία και τις τέχνες της. Μαζί ξεσπάει ο πυρετός των αρχαιοτήτων.  Όλοι οι κωλοτρυπίδες κουραδο-ευγενείς της βαρβαρικής Ευρώπης θέλουν από ένα αρχαίο άγαλμα ή κάτι μνημειακό για τον βρωμοκήπο τους.  Επειδή οι οβελίσκοι των Φαραώ έχουν εξαντληθεί, ένα τσούρμο λήσταρχοι και κουρσάροι της εποχής ξαμολιώνται με χάρτες στα ελληνικά χώματα και αρχίζουν να προσλαμβάνουν σκαφτιάδες, λαμόγια και αχθοφόρους. 

Περί ιστορικής και σύγχρονης αρχαιοκαπηλίας:  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/04/blog-post_3934.html
http://logioshermes.blogspot.com/2011/11/blog-post_5448.html
http://logioshermes.blogspot.com/2011/06/blog-post_65.html

Που και που κανένας από αυτούς τους υποκοσμιακούς απατεώνες δήθεν “περιηγητές”  μας πετάει και κανένα λίβελλο όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να δικαιολογήσει την αρπαγή των αρχαίων αγαλμάτων από κάποιους ναούς που έχουν μείνει όρθιοι ή από την λεηλασία ναών που συνέχισαν να λειτουργούν κρυφά και μετά την βυζαντινή απαγόρευση.  Κατά την άποψη αυτών των σκυλόρδων και κωλοβαρώνων, η οποία σιγοντάρεται από τους ομόδοξους του σεβάσμιου πούστη Γαμαλιήλ, οι Έλληνες έχουν εξαφανιστεί οριστικά.  Άρα δικαιούνται να κλέψουν οτιδήποτε υπάρχει στον τόπο που λεγόταν Ελλάς και που μπορεί να ενδεχομένως να πιάσει κάποια αξιοπρεπή τιμή στα παζάρια των βρωμοχωρών τους. 

Κατάσκοποι των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών τα οποία αρχίζουν με την παρακμή της σουλτανικής εξουσίας να έχουν βλέψεις στην Βαλκανική χερσόνησο, αλωνίζουν τις υπόδουλες περιοχές.  Με φερετζέ πανεπιστημιακούς ή διπλωματικούς τίτλους αυτές οι πρακτορικές λατσόνες μετράνε τους παράγοντες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αργότερα για το κόψιμο και το ράψιμο των ζωνών επιρροής.  Τα πάντα σημειώνονται και καταγράφονται, ειδικά οι ξεχασμένες διαμάχες και τα παλαιά μίση.  Όποιος διαβάζει σε δεύτερο επίπεδο τα όσα γράφονται σήμερα στις κατεστημένες φυλλάδες αυτών των πιθηκόψυχων αειβαρβάρων θα έχει διαπιστώσει ότι η νοοτροπία τους απέναντί μας δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο.  Ξέχωρα από το τι πιστεύουν αυτοί για εμάς, εμείς δεν τους αρνηθήκαμε ποτέ το ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του Αλάριχου.

  

Στο αρρωστημένο περιβάλλον των “ανθρώπινων δικαιωμάτων” του 20^ου αιώνα, ενώ το παραμύθι της Βυζαντινοκρατίας έχει παλιώσει και αυτό της Τουρκοκρατίας δείχνει να ξεφτίζει επικίνδυνα, μια καινούργια τσιχλόφουσκα αρχίζει να διατίθεται από τα …Περιστύλια των Μεγάλων Δυνάμεων:  Εκείνη της “ανωτερότητας”. 

Σύμφωνα με αυτήν την “νέα” έννοια, όλες οι συμπλεγματικές φυλές του …Ισραήλ (και οι ιδεολογίες τους) είναι ανώτερες από την Ελληνική.  Αυτές είναι που έκαναν την Επανάσταση του 8821 και όχι οι Έλληνες.  Επιπρόσθετα το έθνος και η εθνική συνείδηση δεν είναι γέννημα-θρέμμα της πορείας της κάθε φυλής αλλά “κατασκευάζονται” μαζικά τον 18^ο και 19^ο αιώνα από τους Γάλλους και τον (μασονικό) “διαφωτισμό” τους.  Κατά τους ίδιους, όχι μόνο η εθνική συνείδηση αλλά και η σημερινή Ελληνική φυλή και η γλώσσα της έχουν συναρμολογηθεί σε κάποιο γραφειάκι της Γηραιάς Αλβιόνος. (Αν μας έλεγαν και σε ποιο θα μπορούσαμε να κάνουμε σοβαρή συζήτηση). 

Το σκηνικό αλλάζει στην φαντασία τους βέβαια. Οι απόγονοι των Πικτών και των άλλων μελανόμορφων ανθρωποφάγων οι εμπλουτισμένοι με ιουδαϊκό και πακιστανικό DNA έχουν δικαίωμα εκ του …Μ.Α.Τ.Σ.  να νομίζουν ότι κατανοούν την ουσία της ύπαρξης.  Στην πραγματικότητα ούτε τις τρίχες από τ’ αρχίδια του γαϊδάρου με τον οποίο πήγαινε ο παππούς μου στο χωράφι δεν είναι εφικτό να καταλάβουν.  Πώς μπορούν άραγε αυτοί οι πιτσικόμηδες της εβραιομασονόψυχης “διανόησης” και τα εδώ υπο-σκατουλάκια τους (της πανεπιστημιακά βολεμένης ψωλαριστεράς) να εξηγήσουν το εξής:  Τα πάντα, από τον τομέα της προπαγάνδας (Ρήγας Φεραίος), την οργάνωση των δυνάμεων (Φιλική Εταιρεία), ως την αρχηγία όλων των βαλκανίων επαναστατών (Υψηλάντης) τα αναλαμβάνουν οι εθνικά και φυλετικά “ανύπαρκτοι” …Έλληνες;  Προφανώς για να απαντήσουν θα πρέπει να πάρουν πρώτα οδηγίες από τον αρχιλούγκρα της Στοάς τους.  

Όμως αρκετά τις ανέχτηκα όλες αυτές τις κλανόμυαλες πουστρόλες.  Όπως είπε και ο μέγας πατριώτης Γκουσγκούνης: “Δεν μίλαγα, δεν μίλαγα …ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΓΑΜΗΣΩ!”

Α.  Σλαβική “ανωτερότης”.   

Μπερεσίθ μπαρά Σλάβοι. (Εν αρχή ήσαν οι Σλάβοι). Η Ρωσία η μεγάλη μαμά των απανταχού φυλετικά ορφανών έχει από αιώνες το όνειρο μιας ζεστής θάλασσας. Πάντα κάτι συμβαίνει βέβαια και το όνειρο παραμένει όνειρο.  Δεν παύει όμως η πολική αρκούδα να αποτελεί το φόβητρο των Ευρωπαίων απατεώνων και την βασική τους δικαιολογία ανάμιξής στις υποθέσεις μας.  Ευτυχώς πέρα από τις γλωσσικές και άλλες επιμιξίες στα πεδινά της Θεσσαλο-Μακεδονίας δεν υπάρχει τίποτε άλλο προς καύση ως σήμερα, διαφορετικά θα μας είχαν κάνει μπουρλότο.

Η εισβολή των Σλάβων όπως διατείνονται οι κομμουνιστοειδείς “ιστορικοί” είναι “ειρηνική” (μάλλον κάποια άλλη ιστορία διαβάζουν αυτοί).  Με στόμφο υποστηρίζουν πως οι Σλάβοι πέφτουν θύματα σφαγής.  Τι να κάνουμε, είναι κι αυτό μέσα στα ρίσκα της …μετοίκησης.  Ύστερα, το Βυζάντιο δεν έκανε χάρη σε κανέναν. Ήταν όλο μια παγίδα: όποιος τσίμπαγε το τυράκι και πήγαινε να μείνει στα πεδινά, είχε εξασφαλισμένα δύο πράγματα: Την ανήλεη φορολογία και τον βίαιο θάνατο. Οι Σλάβοι το καταλαβαίνουν αυτό κάποια στιγμή και το σκάνε μόνοι τους.  Οι Βυζαντινοί με 2-3 "σκούπες" εξαφανίζουν τα ρέστα μια και οι Σλάβοι όπως και οι Βούλγαροι δεν τα πάνε καλά με τα βουνά και τα ύψη. Είναι σκουντούφληδες.  Για να αναπτυχθούν θέλουν πεδιάδα και ίσωμα.  

Το σλαβικό μοντέλο το εγκαταλείπει έγκαιρα ως και ο ίδιος ο Ιακώβ Φαλμεράιερ, αυτός ο μαλάκας που χαράζει το εβραϊκό όνομά του στους ναούς του Ραμσή.  Ο  Τυρολέζος πρώην χοιροβοσκός που είναι υπέρ της …ενωμένης Ευρώπης (!) δεν έχει πατήσει καν στα Βαλκάνια όταν γράφει εκείνα τα υπέροχα τσιτάτα του περί της καταγωγής των Νέο-Ελλήνων.  Από πού αντλεί άραγε τα στοιχεία του ο τέκτων Ιακώβ όταν γράφει: “…Ούτε μια απλή σταγόνα γνήσιου Ελληνικού αίματος δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδος. Μια τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε ως την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες, Σλάβοι, οι Ιλλυριοί Αρναούτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, όπως οι Δαλματοί και οι Μόσκοβοι , αυτοί είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες…”

Η πηγή του Φαλμεράιερ δεν είναι άλλη από το “εργαστήριο” κάποιου αγ. αδ. Γουίλιαμ Μάρτιν Λήκ.  Στρατιωτικός σύμβουλος, τοπογράφος, συγγραφέας, αντικέρ, κλέφτης, μασόνος, κατάσκοπος και αρχαιοκάπηλος περιωπής ο Λονδρέζος αυτός μπινές στέλνεται από τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του για να βοηθήσει τους Οθωμανούς στον περιφερειακό αγώνα τους εναντίον του Ναπολέοντα. Για ένα χρόνο είναι ο επίσημος αντιπρόσωπος της Βρετανίας στην αυλή του …Αλή Πασά. Κατά την διάρκεια περίεργων “ερευνών” που κάνει από την Αλβανία ως την Πελοπόννησο κατά διαταγή της Αυτού Βρωμερότητος καταφέρνει να “αποκτήσει” και μια εκπληκτική συλλογή αρχαίων νομισμάτων.  Ενδίδοντας στο σπόρ της αρπαγής μαρμάρων κάνει την δική του μπάζα και μάλιστα είναι επιβάτης σε ένα από τα πλοία που μεταφέρουν τα κλεμμένα του Έλγιν προς την βρετανική πρωτεύουσα.  Ο Λήκ είναι ο πρώτος που εκθέτει την ιδέα πως οι αρχαίοι Έλληνες έχουν αντικατασταθεί από σλαβικούς πληθυσμούς χωρίς όμως να μπορεί να την στηρίξει επαρκώς.  Την δουλειά αυτή, δηλαδή την μετατροπή της άποψης σε “θεωρία” την αναλαμβάνει ο Φαλμεράιερ, ο οποίος θέλει μια ισχυρή Οθωμανική αυτοκρατορία ως αντίβαρο στην ολοένα αυξανόμενη ισχύ της Ρωσίας.  Το σκηνικό είναι τραγελαφικό γιατί ο καθένας αναλαμβάνει να υποστηρίξει αμφίσημες εικασίες καθώς προσπαθεί να ακολουθήσει τα σκαμπανεβάσματα της διεθνούς πολιτικής.  Π.χ. η επίθεση στην ελληνική εθνική ταυτότητα και η σκοπούμενη “αντικατάσταση” της με σλαβική ανακουφίζει την απειλούμενη Οθωμανική αυτοκρατορία και τους ευρωπαίους φίλους της απέναντι στα λαϊκά κινήματα και την Ρωσική επεκτατικότητα.  Στο καπάκι, η κίνηση αυτή …ενοποιεί τούτα τα κινήματα και προσφέρει έτοιμη την θεωρία του πανσλαβισμού στους “κακούς” Ρώσους(!).  Τα παιχνίδια που παίζονται στο εθνολογικό γήπεδο δεν είναι ούτε απλά, ούτε μονοσήμαντα, ούτε αφιλοκερδή. Για την συνολική του προσφορά, οι Οθωμανοί απονέμουν αργότερα στον Λήκ το ποσό των 600 στερλινών ετησίως.  

Την εποχή που γράφει την “Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας”  ο Ιακώβ έχει άλλη γνώμη για τους …μπάσταρδους.  Σε αυτό το βιβλίο του πλειοδοτεί ως προς την “συνέχεια” της φυλής και θρηνεί ως καυλωμένη χήρα την απώλεια της πολεμικής αρετής των …Ελλήνων.  (http://pontosandaristera.wordpress.com/2009/09/28/4-9-2009/)   Όταν το 1830 εκδίδει την “Ιστορία της Χερσονήσου του Μοριά κατά τον Μεσαίωνα” που περιλαμβάνει τις γνωστές θεωρίες, η Ελλάδα έχει γίνει κράτος.  Οι καρπαζιές που μαζεύει ο Φαλμεράιερ από ιστορικούς, εθνολόγους, γλωσσολόγους αλλά και ηγεμόνες είναι απίστευτες.  Πέρα από τα συμφέροντα που θίγει, είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά με τις βιβλιογραφικές του πηγές.  Όταν επιτέλους ο Ιακώβ αποφασίζει να εγκαταλείψει την σκόνη της βιβλιοθήκης του και να κάνει μια αυτοψία ο ίδιος στο αντικείμενο για το οποίο γράφει, κάτι το ανήκουστο συμβαίνει.  Κάνοντας μια γύρα στα καφενεία της Αθήνας, ώ του θαύματος, δεν συναντάει ούτε έναν Σλάβο μια και το μπάσκετ δεν έχει εφευρεθεί ακόμα. Κάποιος εμπαθής φαίνεται ότι τον τροφοδοτούσε τόσον καιρό με λάθος πληροφορίες.  Ας είναι, ο Ιακώβ δεν αφήνει να τον πάρουν αποκάτω οι δυσκολίες της επιστημονικής ζωής και μετά από κανά μήνα κάπνισμα ναργιλέ βγάζει καινούριο κελεπούρι:  Σλάβοι  Χ (διαγράφονται). Οι Αλβανοί αντικατέστησαν στον Μεσαίωνα τους Έλληνες.

Μεταξύ μας δεν μπορώ να μην δώσω και κάποια ελαφρυντικά στον άνθρωπο που έγραψε: “…Είναι νόμος της φύσης ότι η απόκτηση κοσμικής εξουσίας από το παπαδαριό οδηγεί στον πιο βαθύ ξεπεσμό της ανθρώπινης φυλής…”.  Όταν ο Φαλμεράιερ διαβάζει ότι ο Παρθενώνας έχει γίνει παρεκκλήσι της Μαρίας της κομμώτριας παθαίνει εγκεφαλικό ο καψερός, καθότι αντιχριστιανός.  Με το δίκιο του από εκεί και μετά θεωρεί ότι τα βέβηλα χριστιανικά ζώα -που εκ πρώτου διαβάσματος δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα μουσουλμανικά αντίστοιχα- δεν έχουν καμία σχέση με τον λαό που είχε αναγείρει αυτά τα μνημεία. 

Όταν έρχεται στην Αθήνα, νομίζει πως οι θεωρίες του επαληθεύονται (έστω και από καραμπόλα).  Από την πρώτη μέρα στα καφενεία μόνο αρβανίτικα ακούει.  Η χαρά του είναι μεγάλη. Κάνει μια σύντομη βόλτα στον Μοριά και μετά τον πούλο.  Είναι σίγουρος ότι έχει κάνει τζάκποτ. Σήμερα αν κυκλοφορήσει κανείς στα καφενεία του κέντρου της Αθήνας μόνο Πακιστανούς θα δεί, οπότε μπορεί να βγάλει άνετα το συμπέρασμα ότι οι κάτοικοι της χώρας είναι κατά πλειοψηφία Πακιστανοί.  Πριν από 10 χρόνια πάλι, οι καφενόβιοι στην Ομόνοια ήταν όλοι Αλβανοί, και ο Φαλμεράιερ θριάμβευε διαχρονικά, άσχετο αν τώρα οι περισσότεροι έχουν γυρίσει στο Ελμπασάν. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου φαίνεται ότι η “επιστημονική” εθνολογία γύρω από την καρέκλα του καφενείου είναι μια άπιστη καριόλα.

Οφείλω επίσης να πώ ότι ο Φαλμεράιερ είναι εν αγνοία του μεγάλος ευεργέτης της Ελλάδος.  Από την μια, ένα μέρος του μετεπαναστατικού φιλελληνικού κύματος οφείλεται στην μανία του να καταδιώξει οτιδήποτε μπορούσε να διεκδικήσει ελληνικότητα.  Πέρα από τους τοκογλύφους, τους μασόνους και τους τυχοδιώκτες που σχεδίασαν το ελληνικό κρατίδιο για να το μαδήσουν, υπήρξαν και αρκετοί πραγματικοί φιλέλληνες στην Ευρώπη που όχι μόνο υποστήριξαν αφιλοκερδώς το έθνος αλλά έβαλαν κι από την τσέπη τους. Αυτούς τους ένωσε η μνησικακία του Φαλμεράιερ ο οποίος τις ημέρες εκείνες έφαγε τις τάπες της ζωής του από μια σειρά επιστήμονες, από τον Χόπφ και τον δικό μας Παπαρρηγόπουλο ως τον Σλοβένο γλωσσολόγο Γιέρνεϊ Κόπιταρ.  Ανεξάρτητα από αυτό, η θεωρία του, διάτρητη όπως έχει καταντήσει σήμερα, είναι από τα ασφαλέστερα εργαλεία αναγνώρισης των εθνορουφιάνων.  Όποιος την επικαλείται ως σοβαρή πηγή, πέρα από την επιστημονική του ανεπάρκεια δείχνει και τους πάτρονές του.   

Β.  Βουλγαρική “ανωτερότης”.   

Ειδικά αυτοί είναι ανύπαρκτοι. Ευτυχώς που καθιερώθηκε το ποδόσφαιρο για να σταυρώσουν αραιά και που κάποια νίκη επί των Ελλήνων και επί των υπόλοιπων Βαλκανίων γειτόνων.  Από τις απαρχές της ιστορίας τους επιτίθενται μόνο όπου έχει πεδιάδα και δεν υπάρχει ισχυρός αντίπαλος.  Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις τρώνε τον μπούτζον.  Δύο αυτοκράτορες έβγαλε κάπως σχετικούς με τα στρατιωτικά η βυζαντινή κωλώστρα και αποδείχτηκαν αρκετοί για να σβήσουν τους Βούλγαρους από τον χάρτη.

Ακόμα διηγούνται την ιστορία του βασιλιά Συμεών που άκουσε ότι επιστρέφει ο στρατός που είχε στείλει εναντίον των Βυζαντινών και βγαίνει γεμάτος ελπίδα να τους δει.  Μόλις αντικρίζει τους 15.000 τυφλούς που του είχε στείλει δωράκι ο Βουλγαροκτόνος παθαίνει καρδιακό επεισόδιο και ψοφάει επί τόπου.  Από τότε και μετά τους έχει μείνει απωθημένο. Σε όποια φάση της ιστορίας τύχει να βρεθούμε στο έδαφος, έρχονται κι οι Βούλγαροι να μας ρίξουν μια κλωτσιά.

Γ.  Αλβανική “ανωτερότης”. 

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στο πασοκομπουρδέλο μας μια ολόκληρη ΠΑΡΑ-ΛΟΓΟ-ΤΕΧΝΙΑ  περί Αλβανών.  Είναι “παρά-” γιατί βασίζεται στο χρήμα, είναι “παράλογο-” γιατί καταργεί την λογική, είναι “-λογοτεχνία” γιατί δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία, και είναι “παραλογοτεχνία” γιατί αποτελεί κάκιστο δείγμα προπαγάνδας με στόχο την μαζική μαστούρα.  Ακούμε και διαβάζουμε για “αλβανόφωνους Σουλιώτες” και για “Κλέφτες Αρβανίτες” αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει με ποιόν τρόπο τεκμαίρονται τέτοια αυθαίρετα συμπεράσματα.  Κανείς δεν καταδέχεται να μνημονεύσει την ευγενή μπασταρδόφαρα των Τουρκαλβανών και το εγκληματικό έργο τους.  Οι πάντες τείνουν να ξεχνούν τους αυτόχθονες Έλληνες της αρχαίας Ηπείρου (η οποία επικαλύπτει κατά πολύ την Αλβανία) αλλά και τους προ-κλασσικούς αποίκους μας στην Ιλλυρία. 

Αν οι επιμιξίες στις μεθορίους μεταξύ εθνών (ή φύλων, ή φυλών) είναι πραγματικότητα αλλά και ειρηνική μέθοδος μέτρησης επιρροής, κανείς ως σήμερα δεν έχει αποδείξει επιστημονικά την επικράτηση του έθνους που πολιτισμικά βρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση.  Σε όλες τις περιπτώσεις, αυτός που έχει το προβάδισμα στην κουλτούρα της επόμενης μέρας (και της επόμενης γενιάς) είναι ο υπερέχων πολιτισμικά .  Ο άλλος ακολουθεί.  Όμως δεν αρκεί μόνο η πολιτισμική ισχύς ή κάποιο διάταγμα για να επιβάλλεις την γλώσσα σου σε κάποιον.  Όπως είδαμε οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους δεν έπαψαν να μιλούν ελληνικά σε καμία φάση της ιστορίας τους.  Παράλληλα μιλούν και άλλες γλώσσες.  Η διγλωσσία (ή η πολυγλωσσία) είναι φαινόμενο που απαντά ως και σήμερα.  Όλοι σχεδόν οι Έλληνες μιλούν τα στοιχειώδη αγγλικά ενώ αρκετοί κατέχουν και δεύτερη και τρίτη ξένη γλώσσα.  Η γλώσσα των συναλλαγών (είτε είναι αυτή του γείτονα, είτε αυτή του κατακτητή) δεν γίνεται μητρική γλώσσα. Οι Έλληνες των παραλίων της Ιωνίας π.χ. στην διάρκεια των αιώνων μιλούν διαδοχικά Λυδικά, Περσικά, Λατινικά, Τουρκικά.  Με το που εγκαθίστανται στην Ελλάδα ως πρόσφυγες η τελευταία γλώσσα, η τουρκική εγκαταλείπεται μέσα σε μια γενιά ως άχρηστη όπως είχαν εγκαταλειφθεί και οι προηγούμενες η κάθε μία στην αντίστοιχη εποχή. Το ίδιο συμβαίνει και στον βαλκανικό χώρο: Οι Αλβανοί μιλούν και ελληνικά και οι Έλληνες μιλούν και αλβανικά.  Κανείς από τους δύο δεν υιοθετεί ως μητρική την γλώσσα του άλλου.  Αυτό συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που κάποια από τις δύο εθνότητες εγκλωβίζεται με την μορφή μειονοτικών νησίδων μέσα στον πληθυσμό της άλλης αλλά ακόμα κι έτσι, είναι μια διαδικασία που μπορεί να πάρει αιώνες ώσπου να ολοκληρωθεί. 

Πληροφοριακά, οι Σουλιώτες αποκαλούνται “Γραικοί” από τους Τσάμηδες και τους Βλάχους ενώ ο γιός του Αλή Πασά τους αποκαλεί “Ρωμιούς”.  Η κόντρα τους με τους Αλβανούς και ειδικά με τους Τουρκαλβανούς είναι επική.  Περισσότερο έχουν πολεμήσει εναντίον των Τουρκαλβανών παρά εναντίον οποιουδήποτε άλλου.  Η οργάνωσή τους σε πατριές και ο λιτός τρόπος ζωής τους με την προσήλωση που έχουν στην τέχνη του πολέμου δείχνει ξεκάθαρα φύλο Δωρικής καταγωγής.  Θαυμάζουν αυτούς που διακρίνονται στην μάχη, περιφρονούν τους δειλούς, θέτουν την ελευθερία πάνω από την ζωή τους και δείχνουν τρομερή πειθαρχία σε καιρό πολεμικών επιχειρήσεων.  Έπειτα, κάνουν υποτελή τα γύρω χωριά όπως οι Σπαρτιάτες, πράγμα που το επισημαίνει από νωρίς ο Παπαρρηγόπουλος.  Όπως λέει το δημοτικό τραγούδι: “…Εδώ είν’ το Σούλι το κακό, εδώ είν’ το Κακοσούλι, που πολεμούν μικρά παιδιά, γυναίκες σαν τους άντρες…” 

Αλλά ας αφήσουμε την δημώδη ποίηση της εποχής να απαντήσει στην λάσπη των συγχρόνων διεθνιστών-ανθελλήνων:

“Πού πάτε βρε χρωμότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια

Εγώ’μαι η Λένω Μπότζαρη, η αδερφή του Γιάννη

Π’ έκαψε την Αρβανιτιά και ντύθηκε στα μαύρα.

Λιάκαινα δεν παντρεύεσαι, Τούρκον άντρα να πάρεις;

Τι λές αυτού παλιότουρκε και παλιοαρβανίτη;

Κάλλιο να δώ το αίμα μου τη γής να κοκκινήσει,

Παρά να δούν τα μάτια μου Τούρκο να τα φιλήσει…”

Τα νεότερα γλωσσολογικά στοιχεία κάνουν φύλο-φτερό τις απόψεις διαφόρων καλοθελητών της εποχής. Το Ελληνο-Αλβανικό λεξικό του 1809, γραμμένο από τον Μάρκο Μπότσαρη μαζί με τον πατέρα του και τους θείους του, δείχνει ότι έχει γραφτεί από ανθρώπους που είχαν ως μητρική την ελληνική.  Το συντακτικό του και η δόμηση των προτάσεων είναι καθαρά ελληνικά.  Μια άλλη περίπτωση, το προσωπικό ημερολόγιο του Φώτου Τζαβέλλα που γράφτηκε το 8792-93 (1792-93) όταν ήταν όμηρος του Αλή Πασά στα Ιωάννινα είναι στην ελληνική διάλεκτο Αργυροκάστρου-Χειμάρας.  Το πιθανότερο είναι ότι οι Σουλιώτες είναι Έλληνες Βορειοηπειρώτες οι οποίοι μιλούν και Αρβανίτικα ως δεύτερη γλώσσα.

Η επίθεση που δέχονται οι Σουλιώτες και η οργανωμένη προσπάθεια εξαλβανισμού τους έχει συγκεκριμένες πηγές και εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα.  (Βλέπε και: Γ. Καραμπελιάς, “Συνωστισμένες στο Ζάλογγο. Οι Σουλιώτες, ο Αλή Πασάς και η Αποδόμηση της Ιστορίας”).  Η συμμορία των τεκτόνων εκσυγχρονιστών του πολιτικού βόθρου που λέγεται ΠΑΣΟΚ, οι νεποτικές ΜΚΟ της, η ευρύτερη (αιωνίως) κωλομπαρεμένη αριστερά και ορισμένα κέντρα προπαγάνδας που ελέγχονται και χρηματοδοτούνται από σκοτεινές μαφίες, έχουν βαλθεί να αποδομήσουν όχι μια σελίδα ή δύο, αλλά το σύνολο της ελληνικής ιστορίας.  Ο αγώνας όλων αυτών των εδρόστροφων απογόνων του Πήλιου Γούση δεν στρέφεται εναντίον του πολιτικού συστήματος αλλά ευθέως εναντίον του Έθνους.  Η τελική τους επιδίωξη είναι ο εκμηδενισμός της εθνικής αφύπνισης και η συνέχιση του δουλοκτητικού καθεστώτος χωρίς να θιγούν στο ελάχιστο τα τοκογλυφικά ιδεώδη.    

Η φυλετική συγγένεια των Ελλήνων με τους Αλβανούς δεν είναι προϊόν του μεσαίωνα, όπως πάνε να περάσουν πονηρά οι ανωτέρω χυσόταφοι. Πάει πολύ πιο πίσω. Το ποιος έχει μπασταρδέψει ποιόν και πόσο, παίρνει αρκετή κουβέντα (επιπέδου κατιναριού) και δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπερισχύσει οποιαδήποτε από τις δύο απόψεις.  Έτσι στα πρόχειρα παρατίθεται για τους αγγλομαθείς μια ιστοριούλα για το ποιόν της …μονομερούς “αφομοίωσης”: http://en.wikipedia.org/wiki/Demetrius_of_Pharos.  Αφού είναι τόσο εθνικά αμιγείς γιατί δεν βγάζουν δικούς τους αρχηγούς; Από εμάς περιμένουν όλοι; Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως μας τα περιγράφουν οι “ιστορικοί”;  Ρίξτε μια ματιά και στον (ελλιπή) χάρτη να δείτε τι μπαστάρδεμα έχει πέσει προ Χεσίματος και πού. 

Όποιον Αρβανίτη και να ρωτούσες τα χρόνια πριν την Ελληνική Επανάσταση τι εθνικότητα είναι, θα σου απαντούσε με το όνομα της φάρας του. Ο όρος “Αλβανός” απλά δεν υπάρχει ενώ και το “Αρβανίτης” έχει πολλές σημασίες: “Αλβανός”, Τουρκαλβανός, εξελληνισμένος “Αλβανός”, αλβανόφωνος Έλληνας.  Οι πεοθηλάζοντες φωστήρες που απονέμουν όλα τα πολεμικά εύσημα του ’21 στην αλβανική φυλή μάλλον ξεχνούν ότι η τελευταία όχι μόνο δεν σηκώνει κεφάλι ως το 1912 (!) αλλά και ενισχύει με άνδρες τις Οθωμανικές δυνάμεις.  Όταν ο ελληνικός στρατός με σκληρές μάχες σαρώνει τους Τούρκους από την Ήπειρο και τους αναγκάζει να την εκκενώσουν, οι Αλβανοί βρίσκουν την ευκαιρία να κηρύξουν …εκ του ασφαλούς την ανεξαρτησία τους.  Είναι από τις λίγες περιπτώσεις όπου μια χώρα αποκτάει την ελευθερία της χωρίς να χύσει ούτε μια σταγόνα αίμα. Βέβαια ο στοιχειώδης σεβασμός είναι κάτι το οποίο απουσιάζει από την αλβανική ψυχοσύνθεση.  

Άλλοι “ερευνητές”…μετράνε έναν-έναν τους Αλβανούς και τους βγάζουν πλειοψηφία.  Εδώ δεν ξέρουμε ούτε σήμερα πόσοι βρίσκονται αυτή την στιγμή στην χώρα και δεν μπορούμε να τους μετρήσουμε, θα ήξεραν πριν οκτακόσια χρόνια; Άντε ρε, κάντε μας τη χάρη. 

Επί αιώνες όλοι έρχονται αλλά δεν …φεύγει κανένας.  Τα τελευταία είκοσι χρόνια αν είχαμε βάλει μετρητή Αλβανών στα σύνορα να χτυπάει μόνο τις εισόδους, θα μας τους έβγαζε από σαρανταπέντε ως καμιά εβδομηνταριά …εκατομμύρια. Οι μετακινήσεις των πληθυσμών πριν από πεντακόσια χρόνια είναι μια υπόθεση-λάστιχο και ο καθένας λέει και γράφει ό,τι του κατέβει. 

Ο αριθμός των εισερχομένων άλλοτε προς αναζήτηση εργασίας, άλλοτε προς πλιάτσικο, παίζει ασύστολα. Άλλος προσθέτει από εδώ, άλλος ξαναμετράει τους ίδιους, άλλος τσοντάρει από εκεί, μπαίνουν και μερικοί από την πίσω πόρτα, πλασάρουν και οι “περιηγητές” τους δικούς τους, με τα χίλια ζόρια τους φτάνουν στις 200.000 σε όλη την τότε επικράτεια (ή το 1/5 του πληθυσμού) το 8861.  Αν δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας ότι το νούμερο ισχύει, διαπιστώνουμε ότι κανείς δε μας λέει πόσοι από αυτούς είναι Τουρκαλβανοί, πόσοι Αλβανοί, πόσοι Αρβανίτες και πόσοι αλβανόφωνοι Έλληνες.  Να υποθέσω με σιγουριά ότι Τουρκαλβανοί δεν υπάρχουν στο ελληνικό κρατίδιο γιατί έχουν κατακρεουργηθεί από τους αρχαιο-φασίστες …Έλληνες.

 Αλήθεια ποιος είναι ο πολιτισμός των Αλβανών; Πού είναι τα ευρήματά τους; Που είναι η επιστήμη και η φιλοσοφία τους;  Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να καταγραφεί αυτό που λένε σήμερα τα αλβανικά αναγνωστικά του δημοτικού ότι ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Αριστοτέλης ήταν …Αλβανοί. Και στο κάτω-κάτω τι σημαίνει “Αλβανοί”;  Αυτοί από πότε αποκτούν εθνική ταυτότητα; Εδώ δεν έχουν ούτε γραπτά μνημεία ως τον …15^ο αιώνα μετά το Χέσιμο. Το “αλβανικό” αλφάβητο καθιερώνεται το βαρβαρικό έτος …1908 (!) . Από το 1500 ως το 1908 οι Γκέκηδες γράφουν με λατινικό αλφάβητο, οι Τόσκηδες με ελληνικό, οι Τουρκαλβανοί με αραβικό και οι Κοσοβάροι με κυριλλικό.  Ξεχωριστές πατριές είναι, χωρίς κοινά ήθη, χωρίς κοινό φυλετικό υπόστρωμα, που πολλές φορές εχθρεύονται θανάσιμα η μία την άλλη και πολεμούν μεταξύ τους.  Αν ήταν πλειοψηφία στον ελληνικό χώρο, θα είχε επιβιώσει η γλώσσα τους κι όχι η ελληνική γιατί αυτό λέει η ανθρωπολογία, η κοινωνιολογία και η γλωσσολογία.  Η θεωρία-παπάρα ότι έρχονταν κατά κύματα και ότι το επόμενο για να ξεκινήσει περίμενε να …εξελληνιστεί το προηγούμενο (!) απευθύνεται φανερά προς μογγολάκια ή κομμουνιστές.  Όμως είπαμε, προκειμένου να αποδειχθεί το αναπόδεικτο και να βάλουν οι “ερευνητές” στην τσεπάρα την επιχορήγηση του Εβραίου, δεν πειράζει να θυσιαστούν και μερικές επιστήμες.  Κωμικά, το σκηνικό θυμίζει την απάτη του Κωλοκαυτώματος σχετικά με τα πόσα εκατομμύρια συμπατριώτες του Τζέχου έγιναν σαπούνι από τους Ναζί. Όπως είπε κάποιος Εβραίος: “Για να πετύχεις στο παζάρεμα, ξεκίνα πάντα με την πιο εξωφρενική τιμή”.  Μακροπρόθεσμα, η “βάπτιση” δείχνει να αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο ΚΑΙ των πολιτικών θρησκειών.

Ως και η πανούκλα επιστρατεύεται (και μάλιστα 2 φορές 746 και 1348) για να εξαλείψει επιλεκτικά τους …Έλληνες.  Οι φοροεισπράκτορες του Βυζαντινού αυτοκράτορα επιστρέφουν άπρακτοι λέγοντας πως δεν βρήκαν κανέναν στις πόλεις.  Λες κι αυτοί που είχαν μείνει τον φοροεισπράκτορα θα πήγαιναν να προϋπαντήσουν.  Από την άλλη, πώς και δεν βρήκαν κανέναν αφού υπάρχουν χιλιάδες Αλβανοί (αλλά και Σλάβοι) στην Ελλάδα εκείνη την εποχή σύμφωνα με τους ξένους περιηγητάδες. Ούτε αυτούς δεν πέτυχαν; Πώς είναι δυνατόν; Κι ενώ όλοι οι Έλληνες πέφτουν θύματα της πανούκλας, οι Αλβανοί και οι Σλάβοι ως δια μαγείας επιβιώνουν (!) και αυξάνονται σε πληθυσμό. Προφανώς έχουν κάνει …εμβόλια, ή η πανούκλα έχει προηγούμενα μόνο με τους Έλληνες, αλλιώς δεν εξηγείται. 

Ο μύθος ότι όλοι οι Αρβανίτες είναι Αλβανοί έχει πια αποσαθρωθεί.  Αρκετοί είναι αρχαία Ελληνικά φύλα της Βορείου Ηπείρου που μετοικούν κατά την οθωμανική κατοχή στον ελλαδικό χώρο σε αναζήτηση μεγαλύτερης ασφάλειας.  Άλλοι είναι Αλβανοί, εξελληνισμένοι ή όχι, εξ ού και τα χωριά δύο εθνοτήτων. Το “Αρβανίτης” χρησιμοποιείται κυρίως ως δηλωτικό προέλευσης και όχι εθνικής ταυτότητας.  Όταν π.χ. ένα ζευγάρι Ελλήνων πάει για είκοσι χρόνια στις ΗΠΑ και επιστρέφει μαζί με τα παιδιά του (που έχουν γεννηθεί εκεί) πώς τους λέμε; Μήπως “οι Αμερικάνοι”;  Τι γλώσσα μιλάνε; Μήπως …αγγλικά;  Η υπερβολική βιασύνη μερικών αριστερών να πολιτογραφήσουν όλους τους “Αρβανίτες” ως “Αλβανούς” έχει τις πηγές της στις αρχές του 20^ου αιώνα και στο περιβόητο τότε δόγμα της καταστροφής της εθνικής συνείδησης μπας και προωθηθεί η ταξική αντίστοιχη.  

 

Να σας πώ και κάτι που δεν λέει η επίσημη χριστιανογαμημένη και εβραιογραμμένη “ιστορία”;  Αυτό που μου είπε ο παππούς μου (από την μεριά της μητέρας μου) και που του είχε πεί ο δικός του παππούς : Πολλές οικογένειες (μαζί και αυτή του προ-πάππου του) είχαν φύγει πολύ πριν από την επανάσταση του ‘21 (το 1700-1750) από την τότε οθωμανική Βόρεια Ήπειρο για να γλυτώσουν την σφαγή από τους εξισλαμισθέντες Αλβανούς (Τουρκαλβανούς).  Αυτή η ροή των ελληνικών πληθυσμών προς τα νότια συνεχίζεται ως και μετά την απελευθέρωση. Φυσικά και μιλούν αρβανίτικα ως δεύτερη γλώσσα, αλλά μητρική έχουν τα ελληνικά και διαθέτουν ελληνική εθνική συνείδηση.   Δεν μετακινούνται από την Β. Ήπειρο στα πεδινά της Αλβανίας, της Μακεδονίας ή της Θεσσαλίας ή στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα για να καλοπεράσουν ή να βγάλουν λεφτά, αλλά καταφεύγουν κατευθείαν στην ορεινή Πελοπόννησο, στο τελευταίο οχυρό των Ελλήνων.  Εγκαθίστανται πάνω στα ίδια βουνά που στεγάζουν φιλόξενα τους φυγάδες Εθνικούς από την εποχή του Θεοδόσιου του Μεγάθλιου, γαμώ τα κόκαλά του και την εβραϊκή πίστη του. Μετά από μια γενιά κανείς δεν μιλάει πια Αρβανίτικα. Το ίδιο γίνεται στην Ήπειρο, στη Στερεά, στα νησιά και στην Κρήτη. Όπου υπάρχει απάτητο βουνό και κρυμμένος όρμος σε ερημονήσι υπάρχουν και οι Έλληνες, λάθρα βιώσαντες από διάφορες εποχές, κλέφτες, πειρατές, φυσιολάτρες, προγονολάτρες και ερημίτες.  Η χρήση καθορίζει διαχρονικά τον χώρο όπως μπορεί να δει κανείς.  

  

Στα Ζωνιανά και σε άλλα χωριά της ορεινής Κρήτης οι γέροι χρησιμοποιούν ακόμα την φράση “μα τον Ζού” (Μα τον Δία) ως επίκληση.  Στην Μάνη οι γιαγιάδες λένε “κρούω την θύρα” και όχι “χτυπάω την πόρτα”.  Η δική μου η γιαγιά έλεγε “εύμορφος” και όχι “όμορφος”.  Μα πώς γίνεται οι “Αλβανοσλάβοι” του Φαλμεράιερ να αναφέρονται στους αρχαίους θεούς και να μιλάνε καθομιλούμενη τόσο κοντά στα αρχαία ελληνικά; Κι όποιος πει “πάνε αυτές οι γιαγιάδες, πεθάνανε”, να έρθει να του δείξω τις εγγονές και τις δισέγγονες με τα ίδια μάτια και το καθαρό βλέμμα. Αυτές που ζουν στην Χαβουζαθήνα και στις άλλες μίζερες πόλεις της καραμανλικής αντιπαροχής. Εκεί συγκεντρώθηκαν επίτηδες από την δεκαετία του ’60 οι πληθυσμοί των βουνών για να καούν.  Μόνο που δεν κάηκαν όπως υπολόγιζαν οι εξουσιαστές.  Το αντίθετο συνέβη:  Οι πληθυσμοί που είχαν δεχτεί για αιώνες το ελάχιστο της χριστιανικής μόλυνσης και παρέμειναν “καθαροί” κάνουν στις μέρες μας την φυλετική “ζημιά”. Αναμειγνύονται με τους έτσι κι αλλιώς προβληματισμένους σκλάβους της Τζεχοπαρέας και πυροδοτούν την χειρότερη κρίση αμφισβήτησης στην ιστορία της απάτης που ονομάζεται …Ορθοδοξία.  Οι ορεσίβιοι με τα απείραχτα γονίδια και την παγανιστική νοοτροπία μπολιάζουν τα τελευταία 50 χρόνια τους εξημερωμένους και μπασταρδεμένους αστούς με αρχαίες αμφιβολίες.  Ξεχασμένα έθιμα και δεισιδαιμονίες σκάνε στις πόλεις σαν επιδημία.  Τώρα είναι η σειρά των “αφυπνιστών”.  Η φύση διεκδικεί με ταχύτητα αυτό που της ανήκει.

Στο χωριό του πατέρα μου που ήταν δύο εθνοτήτων ένα 20-30 % μιλάει ακόμα αρβανίτικα ως δεύτερη γλώσσα. Πριν διακόσια χρόνια οι δύο κοινότητες, Έλληνες και Αρβανίτες ήταν περισσότερο διακριτές. Τώρα οι δεύτεροι αφομοιώθηκαν από τους πρώτους προς τεράστια λύπη μερικών εθνομηδενιστών.   Οι δικοί μου ήταν από τους πρώτους Έλληνες που μετανάστευσαν στην Αμερική και από τους λίγους που επέστρεψαν πίσω.  Ποιόν να πιστέψω;  Τους τυχάρπαστους βρωμερούς “ιστορικούς” και τους ημιμαθείς “περιηγητές” που έχουν γράψει μεταξύ άλλων ότι η Αθήνα ιδρύθηκε από τον … ιερέα Σολομώντα;  Ή τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου που εντελώς ανυποψίαστοι από έννοιες όπως το κομματικό ή το επαγγελματικό συμφέρον με μεγάλωσαν από ένστικτο ως Έλληνα; Και δεν είμαι ο μόνος “τυχερός”.  Ξέρω αμέτρητες ιστορίες γνωστών αλλά και αγνώστων που ανατράφηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: Με το ένστικτο.  Αυτή είναι η παράδοση για μένα και όχι οι χοροί, οι φουστανέλες και τα τσαρούχια. Εσείς πιστέψτε ό,τι σκατά θέλετε. Για μένα οι πρόγονοί μου είναι αυτοί που μου έδωσαν την ζωή και που μου έδειξαν τον δρόμο και σε αυτούς έχω εμπιστοσύνη. Σε κανέναν άλλον.  Οι γαμημένοι παπάδες (χωρίς εξαίρεση) και οι ξεφτιλισμένοι δάσκαλοι (με 1-2 εξαιρέσεις) προσπάθησαν να με βάλουν στο μαντρί της εκμετάλλευσης μαζί με τα άλλα ζώα.  Η όποια ιστορική γνώση αποκόμισα από τον κανόνα της εκπαίδευσης όταν τέθηκε στο κριτικό πεδίο απέτυχε να λειτουργήσει μακριά από το περιβάλλον που μου την είχε μεταμοσχεύσει. 

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι μεσαιωνικές πηγές (ταξιδιώτες, αρχαιοκάπηλοι, τυχοδιώκτες, ξένοι πράκτορες) που αναφέρονται σε εθνολογικά ζητήματα του ελλαδικού χώρου δεν θεωρούνται σημαντικότερες από κουτσομπολιά.  Την ίδια αξία έχει η επιστολή ενός Γερμανού τουρίστα προς την Bild που διαμαρτύρεται ότι δεν εξυπηρετήθηκε όπως έπρεπε στις ταβέρνες της Νάξου, και προσθέτει ότι “…όλα τα γκαρσόνια, όλο το προσωπικό του ξενοδοχείου, ακόμα και οι πωλήτριες στα μαγαζιά και οι εργάτες στις οικοδομές ήταν Αλβανοί…”

Εκείνοι που παίρνουν την κάθε ψωλιά (ανεξάρτητα από την πολιτική σκοπιμότητα που εμπεριέχει) και πασχίζουν με χίλιους τρόπους να μας την πλασάρουν ως ιστορικό δόγμα, είναι ξεκάθαρο πού ανήκουν σωματικά και οικονομικά.  Η φανατισμένη επιμονή τους (με κλινικά συμπτώματα ψυχασθένειας) να σβήσουν οτιδήποτε έχει σχέση με το έθνος και την εθνική συνείδηση είναι έργο ζωής για τους ίδιους.  Παίρνουν λ.χ. ως αφετηρία τα αλβανικά τοπωνύμια για να χτίσουν φανταστικές αποικίες κατοικούμενες αποκλειστικά από Αλβανούς. Τα τοπωνύμια τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται ως εναλλακτική ονομασία γιατί οι νεοφερμένοι δεν μπορούν να προφέρουν τα πολυσύλλαβα ελληνικά.  Μετά από λίγα χρόνια και οι γηγενείς (ελέω χριστιανοκρατίας και τουρκοκρατίας) δεν πάνε πίσω μια και δεν ξέρουν ούτε αυτοί ορθογραφία και ορθοφωνία.  Κόρινθος, Τίρυνς, Παρνασσός, Ζάκυνθος, Λίνδος, Λάρισσα, Σίνδος κλπ. είναι μερικά Πελασγικά και προ-Ελληνικά τοπωνύμια που δεν έχουν αλλάξει εδώ και 5.000 χρόνια.  Άραγε η πλειοψηφία αυτών που κατοικούν στις παραπάνω περιοχές είναι …Πελασγοί;  Η μουσική λέει ο άλλος στα δημοτικά τραγούδια είναι ίδια. Και η Κελτική μουσική της Ιρλανδίας μοιάζει πολύ ακουστικά με των Βαλκανίων. Τι σημαίνει, ότι οι Ιρλανδοί είναι κι αυτοί απόγονοι …Αλβανών;   

Σε όποιο γήπεδο και να παίξουν οι Αλβανόλαγνοι, θα χάσουν.  Και …κρανία μπορούμε να βάλουμε κάτω και να μετράμε.  Τις κεφάλες (καζάνια) που έχουν οι Αλβανοί (ειδικά οι ξανθοί από δαύτους) δεν τις συναντάς πουθενά στον πλανήτη.  Τι σχέση έχει ο σημερινός Έλληνας (έστω και ο πιο κακομούτσουνος) με τον καζανοκέφαλο κατσαπλιά;

Όταν υπάρχουν δύο αντικρουόμενες απόψεις για την ίδια ιστορική περίοδο ή το ίδιο γεγονός, τείνω να θεωρήσω ως ακριβέστερη την πηγή που βρίσκεται εγγύτερα σε μένα και στα υπό κρίση γεγονότα και αυτήν της οποίας την φιλαλήθεια ή την αμεροληψία μπορώ να πιστοποιήσω με μεγαλύτερη σιγουριά. (Πάντοτε με την επιφύλαξη εμφάνισης νέας πηγής που να προσκομίζει ακόμη ασφαλέστερα κριτήρια ιστορικότητας).

Πάρτε και τα ρέστα τώρα:  Νεότερες έρευνες δείχνουν ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως περιγράφονταν από μερικούς ιστορικούς των τριών περασμένων αιώνων.

“…The Greeks held out in the Peloponnese until 1460, and the Venetians and Genoese clung to some of the islands, but by 1500 most of the plains and islands of Greece were in Ottoman hands. The mountains of Greece were largely untouched, and were a refuge for Greeks to flee foreign rule and engage in guerrilla warfare…”

“…Οι Έλληνες άντεξαν στην Πελοπόννησο ως το 1460 ενώ οι Ενετοί και οι Γενουάτες κράτησαν γερά σε μερικά από τα νησιά, όμως ως το 1500 το μεγαλύτερο μέρος των πεδινών και των νησιών της Ελλάδος ήταν στα χέρια των Οθωμανών. Τα βουνά της Ελλάδος παρέμειναν κατά μεγάλο ποσοστό ανέγγιχτα και ήταν το καταφύγιο για τους Έλληνες που ξέφευγαν από τον ξένο ζυγό και ξεκινούσαν  τον ανταρτοπόλεμο…”

Και

“…The klephts were descendants of Greeks who fled into the mountains to avoid the Turks in the fifteenth century and who remained active as brigands into the nineteenth century..."

“… Οι Κλέφτες ήταν απόγονοι των Ελλήνων που το είχαν σκάσει στα βουνά τον 15^ο αιώνα για να αποφύγουν τους Τούρκους και παρέμειναν ενεργοί ως ληστές ως τον 19^ο αιώνα…”

(Marshall Cavendish, “World and its Peoples” , 2009)

Και

“…Several areas as the Mani peninsula in the Peloponnese, and parts of Crete (Sfakia) and Epirus, remained virtually independent…”

“…Αρκετές περιοχές όπως η χερσόνησος της Μάνης στην Πελοπόννησο και τμήματα της Κρήτης (Σφακιά) και η Ήπειρος, παρέμειναν ουσιαστικά ανεξάρτητες…”

(L.S. Stavrianos, “The Balkans since 1453”, 2000)

Δ.  Χριστιανική “ανωτερότης”.   

Η άνωθεν “τραγική” (εκ του τράγος=παπάς) έκφραση είναι προορισμένη εκ κατασκευής να χρησιμεύσει ως τσιμεντοειδές επίχρισμα στους χωμάτινους τοίχους του χριστιανόπρωκτου ψευτοεθνικισμού.  Είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε τον πηγαίο, ενστικτώδη και υγιή εθνικισμό (που συνήθως αναπτύσσεται όταν η εθνική ταυτότητα απειλείται), από τις μαϊμούδες που εμφανίζονται μαζί του για να καπηλευτούν την ορμή της χρονικής στιγμής και να γεμίσουν τα ταμεία τους. Ο διαχωρισμός είναι απλός: όποιοι θέτουν πάνω από το Έθνος τα συμφέροντά τους (μπανάνες) είναι ΓΑΜΩΤΑΦΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ. 

Σε όλες τις κρίσιμες καμπές της ελληνικής ιστορίας, τότε που το έθνος μάχεται και αιμορραγεί αξίζει κανείς να αφήσει για λίγο τα δρώμενα της κεντρικής σκηνής και να ρίξει ένα βλέμμα πίσω, στην μεριά που κάθονται οι ρασοφόροι.  Στα πρόσωπά τους θα δει ζωγραφισμένη μια απίθανη ηρεμία λες και όλα όσα συμβαίνουν, συμβαίνουν σε άλλο λαό, και όχι σε αυτόν που έχουν σκλαβωμένο τόσους αιώνες και τον αρμέγουν.  Είναι η ίδια ακριβώς ηρεμία (σωστότερα “απάθεια”) την οποία έχουν οι Εβραίοι ταλμουδιστές ραβίνοι απέναντι στα βάσανα του δικού τους λαού.  Είναι οφθαλμοφανές ότι ούτε οι μεν ούτε οι δε ενδιαφέρονται για κάτι παραπάνω από την μακροημέρευση της επιχείρησής τους.  Πάντα αυτό το κωλομάγαζο βρίσκεται πάνω από την πατρίδα.  Πριν ξεκινήσει το οποιοδήποτε γεγονός έχουμε την αποθάρρυνση και το σπάσιμο του ηθικού, όσο εξελίσσεται έχουμε τους αφορισμούς και την διχόνοια και μετά την επικράτηση των νέων συνθηκών έχουμε την πιο ενδιαφέρουσα φάση: το καπέλωμα και τον ευνουχισμό της νέας κατάστασης. 

Εκείνοι που ήταν κρυμμένοι στις τρύπες τους όσο έπεφταν βροχή οι μολυβένιες μπάλες και θέριζαν λαιμούς τα γιαταγάνια, μόλις το μακελειό τελειώνει, ορμούν πρώτοι να πιάσουν θέση στην κορυφή της εξουσιαστικής κλίκας.  Αυτοί που δεν προσέφεραν μια έστω κακής ποιότητας ιδέα για τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να διεξαχθεί η μάχη, καταθέτουν ολόκληρες πραγματείες για το πώς πρέπει τώρα να λειτουργήσει το κάθε τι.  Οι ίδιοι που αρνήθηκαν ακόμα και έναν καλό λόγο να πούν για τις διεκδικήσεις του Έθνους, κινητοποιούν ζωντανούς και πεθαμένους υπέρ της διατήρησης των προνομίων τους.  Από πότε όμως η Λερναία Ύδρα είναι προστατευόμενο είδος;

Μέσα στο χάος που αποκαλείται “ελευθέρα Ελλάς” αυτοί οι αισχροί ξεκωλιάρηδες στήνουν με επιμέλεια τους πάγκους με την πραμάτεια τους.  Τα χρόνια που οι άλλοι πολεμούσαν, αυτοί συσκέπτονταν στα μοναστήρια σχεδιάζοντας την επόμενη ημέρα. Παρέα με τους απατεώνες μασόνους πολιτικάντηδες τύπου Μαυροκορδάτου και Κωλέττη και συμμαχώντας με ό,τι σκουπίδι ήταν διαθέσιμο στο κοτζαμπάσικο στρατόπεδο, οι γαμωλίβανοι κελεμπιοφόροι ξεκινούν την επίθεση σε αυτά που νόμισε ότι είχε κερδίσει με το αίμα της η φτωχολογιά.  Η περιουσία τους (προϊόν εγκλήματος) παραμένει απαραβίαστη.  Η συμμετοχή τους στην νομή της εξουσίας εξασφαλίζεται. Το μόνο που μένει είναι ο αποκεφαλισμός του αντίπαλου δέους.  

Η Χριστιανική “ανωτερότης” θεσπίζεται εξαρχής ως αντιιστορική έννοια που ανταγωνίζεται την αρχαία Ελληνική Θρησκεία και το αρχαίο έθνος.  Το βυζαντινό σφαγείο βαφτίζεται ως “συνέχεια” του κλασσικού ελληνισμού τον οποίο το ίδιο καταδίωξε με μανία. Μια αυθαίρετη ιδεοκατασκευή, ο “ελληνοχριστιανισμός” έρχεται να βεβηλώσει την μνήμη ηρώων και φιλοσόφων.  Οι αιώνες που έχουν περάσει από την απαγόρευση της αρχαίας Θρησκείας και το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών είναι πολλοί.  Κανείς δεν θυμάται λεπτομέρειες από τους διωγμούς εναντίον των Εθνικών. Ο Παπαρρηγόπουλος που γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα ως ιστορικός, δεν έχει το θάρρος να πάει κόντρα στην εβραιοχριστιανική μαφία.  (Ποιος ξέρει τι εκβιασμοί και “ταξίματα” παίζουν αφού ο ίδιος δεν έχει …ελληνική ιθαγένεια τότε που γράφει).  Ενώ ξεκινάει σωστά διατυμπανίζοντας την θεμελιακή σπουδαιότητα της Δωρικής επιρροής στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό (και όχι μόνο), μετά κάνει κωλοτούμπα και βοηθάει να χτιστεί πάνω στους σκυλεμένους τάφους των αρχαίων το πανάθλιο παράπηγμα της “Ορθοδοξίας”. 

Στα γραπτά του φάσκει και αντιφάσκει με …συνέπεια.  Από την μια αναφέρει τις διώξεις και τα εγκλήματα των βυζαντινών αυτοκρατόρων εναντίον οποιουδήποτε στοιχείου εμπεριέχει την ελληνική ταυτότητα και από την άλλη συνηγορεί υπέρ του θριάμβου της …ορθής πίστης και το …αγκάλιασμά της από τις μάζες. Νοηματικά, οι “παρεμβάσεις” στα κείμενά του δείχνουν υστερόχρονες. Είναι σαν κάποιος να τον έχει υποχρεώσει να διορθώσει το ίδιο του το έργο αφού το είχε τελειώσει.  Η μελέτη από τον ίδιο της Δωρικής νοοτροπίας η οποία είναι και η πιο μονολιθική υπέρ του αρχέγονου ενστικτώδους εθνικισμού και ταυτόχρονα η πιο ξεκάθαρα “αντιχριστιανική” στον ιδεολογικό πυρήνα της δεν αφήνει περιθώρια για “παρεξηγήσεις”.  Ο Παπαρρηγόπουλος ξέρει πολύ καλά (όπως βλέπουμε από την διαμάχη του με τον Σάθα) για το τι μιλάει και τι συμφέροντα παίζονται.  Η ένταξή του (έστω και με όρους) στο στρατόπεδο των εξουσιαστών μπορεί να του εξασφαλίζει μια άνετη ζωούλα αλλά του στερεί τον τίτλο του κορυφαίου ιστορικού.  Ο ίδιος επιλέγει να είναι …“καλούτσικος”.   

  

Οι δοσίλογοι της εποχής, “πατριάρχες”, “αρχιερείς” και “ηγούμενοι” όχι μόνο σβήνουν τα εγκλήματά τους από την εποχή του “μεγάλου” Κωνσταντίνου, αλλά και κατασκευάζουν για τους ομογάλακτους παπαδομισέλληνες αντιστασιακό μητρώο παντός καιρού.  Η μηχανή του “Κρυφού Σχολειού” στήνεται αρχικά με ψευδείς και ανώνυμες …”μαρτυρίες” και τελειοποιείται με οπτικές απάτες όπως αυτή του θρησκόληπτου Γκύζη της οποίας χιλιάδες αντίγραφά τοποθετούνται υποχρεωτικά στα σχολεία του εικοστού αιώνα.  Αυτό, χωρίς φυσικά να υπάρχει πουθενά έστω για ξεκάρφωμα το πορτραίτο του καπουτσίνου μοναχού με την διαβολική όψη, έργο του ιδίου ζωγράφου.  Μια απλή σύγκριση των “ιερών” φυσιογνωμιών στους πίνακες αρκεί για να αντιληφθεί κανείς την υστερόβουλη απάτη που κυοφορείται. Η Ορθόδοξη μασονία ξεφορτώνει όλα τα κρίματα στην παπική αντίστοιχη και η ίδια εμφανίζεται άσπιλη, σεβάσμια και προπάντων …εθνοσωτήριος.

Οτιδήποτε Ορθόδοξο είναι “καλό” και την ίδια στιγμή όλα τα προϊόντα της κλασσικής εποχής είναι “μολυσμένα” και πρέπει να περάσουν από θρησκευτικό έλεγχο ορθότητας.  Οτιδήποτε περιέχει έννοιες επικίνδυνες για την συνοχή του “ελληνοχριστιανικού” ψέματος, δαιμονοποιείται από το αμόρφωτο ιερατείο του λογοκριτή Ναζώρ.  Ένα δεύτερο πογκρόμ αρχαίων συγγραμμάτων συντελείται.  Αυτή την φορά δεν καταστρέφονται ολοσχερώς γιατί υπάρχουν αντίγραφα στην δύση.  Τώρα απλά τοποθετούνται έξω από την σφαίρα της εκπαίδευσης.  Ο Νέο-Έλληνας διδάσκεται σχεδόν τα πάντα εκτός από το πνεύμα που γέννησε τον πολιτισμό των προγόνων του.  Η εθνική συνείδηση μεταφέρεται ξεροσφύρι μέσα από 2-3 μάχες της κλασσικής εποχής και από την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.  Οι πολεμικές συγκρούσεις του “ελληνοχριστιανικού” Βυζαντίου όσο και να προβάλλονται από το καθεστώς, δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν κανέναν.  Είναι μίζερες, συμφεροντολογικές και ξένες. Από ένστικτο, ο Έλληνας αρνείται να ταυτιστεί με το καθεστώς των τεμαχιστών του αρχαίου κάλλους.

Η ανοιχτά εχθρική προς την Επανάσταση του 8821 χριστιανική εκκλησία που τα γυρίζει στην διαδρομή οργανώνοντας το μεταχρονολογημένο σόου έναρξης στην Αγία Σαύρα, φτάνει να γίνει ο κύριος μέτοχος του μετεπαναστατικού καθεστώτος.  Πριν από όλα ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με την Αρχαία Θρησκεία.  Η μεθοδευμένη σπίλωση και η περιφρονητική προς το πνεύμα (αρχαίο και σύγχρονο) διάθεση της Ορθόδοξης Στοάς ανδρώνεται τα πρώτα χρόνια μετά την ανεξαρτησία.  Το παπαδαριό για ακόμα μια φορά επιβάλλει τους όρους του.  Σκοταδισμός, συνέχιση της οθωμανικής ολιγαρχίας, και αλυτρωτισμός όχι ως εθνικός στόχος αλλά ως λύση στα τρέχοντα προβλήματα.  Η Γή της Επαγγελίας μετατοπίζεται στην μελλοντική ένωση με τις υπόδουλες περιοχές.  Στο μεταξύ τα μοναστήρια, οι κοτζαμπάσηδες, οι ξένοι τοκογλύφοι, οι “ντόπιοι” αργυραμοιβοί του ιδίου θρησκεύματος, οι ψευτο-φιλέλληνες, οι προεστοί και οι ραγιαδο-πολιτικάντηδες ρημάζουν τα ταμεία του νεοσύστατου κράτους και αντιδρούν στην εισαγωγή οποιουδήποτε νεωτερισμού, από τις δημοκρατικές διαδικασίες ως την καλλιέργεια της πατάτας.

Το “ελληνοχριστιανικό” άλμα του Παπαρρηγόπουλου, του Ζαμπέλιου και άλλων, όπως υπαγορεύτηκε από τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, πετυχαίνει να δημιουργήσει μια εθνική σχιζοφρένεια ή οποία δεν έχει αντίστοιχο σε καμιά άλλη χώρα.  Οι βασανιστές και οι δήμιοι του Ελληνικού Έθνους πλουτίζουν, ζητωκραυγάζονται και  υπαγορεύουν τις αποφάσεις του κρατιδίου, ενώ οι αρχαίοι και οι αξίες τους υβρίζονται, συκοφαντούνται και διώκονται.  Οι εχθροί της εθνικής συνείδησης αυξάνονται ενώ οι υποστηρικτές της αδυνατούν να αρθρώσουν έναν πολιτικό λόγο που να μην κουβαλάει μέσα του το σπέρμα της χριστιανικής αρρώστιας.  Δεν είναι καθόλου περίεργο που το πολίτευμα της νέας χώρας ακολουθεί το τουρκαλβανικό φεουδαρχικό μοντέλο του υπηκόου-δουλοπάροικου και του υπεράνω του νόμου αφέντη που δίνει λογαριασμό μονάχα στον εβραίο θεό του.  Η τελευταία πουστιά τους είναι η απόπειρα επιβολής της μπάσταρδης βαρβαρικής καθαρεύουσας η οποία αποτυγχάνει μεγαλοπρεπώς.  Άθελά τους προσφέρουν το ισχυρότερο επιχείρημα στο Έθνος.  Αυτό είναι που διαλέγει ποια θα είναι η καθημερινή του γλώσσα και όχι οι τύραννοί του.  

Σε 400 χρόνια οθωμανικής κατοχής, η χριστιανική συμμορία ενώ έχει παράξει χιλιάδες προδότες, μπινέδες και καταδότες, καταφέρνει μόλις μετά βίας να βγάλει δύο (2) πατριώτες, τον Παπαφλέσσα και τον Σαμουήλ.  Ο δεύτερος μάλιστα αν είχε επιζήσει από την έκρηξη, θα ήταν υπόχρεος αποζημίωσης για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά και για φθορά μοναστηριακής περιουσίας του Κουγκίου.   Κατά τα άλλα, ένα είναι το  αναμφισβήτητο επίτευγμα του χριστιανισμού: Μετά από εκατομμύρια χρόνια δίποδης πορείας, ο άνθρωπος και δη ο Έλληνας επέστρεψε ξανά …στα τέσσερα.  Άντε κορίτσια... και στα δέντρα, και στα δέντρα!

Επί αιώνες, ο κυνηγημένος, μπασταρδεμένος και μαστουρωμένος λαός υφίσταται το παραμύθι της “ηθικής ανωτερότητας” του χριστιανισμού.  Όχι μόνο “ανωτερότητα” δεν υπάρχει σε αυτό το σκυλολόι των ιερών τοκογλύφων αλλά ούτε και γραμμάριο από “ηθική”.  Παρτουζιάρηδες, μπινέδες, παιδεραστές, διαφθορείς ανηλίκων κατ’ εξακολούθηση, κλέφτες, πλαστογράφοι, καταπατητές, συνωμότες, εκβιαστές, αρχαιοκάπηλοι, καταστροφείς αρχαιοτήτων, προδότες,  είναι μόνο μερικά από τα επίθετα που τους έχουν αποδοθεί από το αστυνομικό δελτίο.  Τα παλικάρια της χαβούζας του χριστιανικού ιερατείου δεν είναι περιστασιακοί παραβάτες.  Πρόκειται για συστηματικούς και επίμονους κακούργους με πλήρη συνείδηση των πράξεών τους.  Ανήκουν στην σκληροπυρηνική ελίτ του γκανγκστερισμού που έχει λόγω διαπλοκής την δύναμη να καταργεί τους νόμους και να διαφεύγει την σύλληψη.     

Η “ανωτερότητα” των Χριστιανών νταβατζήδων επί του Έθνους βασίζεται στις ψευτο-γραφές τους, στα σκατολεφτά τους, στην υποχρεωτική νηπιοβάπτιση, στον αμείλικτο έλεγχο της εκπαίδευσης, στο πνίξιμο της αντίθετης πληροφορίας και στο πλέγμα των εγκληματικών σχέσεων που έχουν συστήσει με την πλουτοκρατική ολιγαρχία.  Μαζί ληστεύουν την χώρα και τους κατοίκους της, μαζί αποφασίζουν τους φόρους, μαζί δολοφονούν όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι, μαζί εκτρέπουν τις απίστευτες νίκες του λαού σε φοβερές πανωλεθρίες, μαζί συνωμοτούν με τους εχθρούς της φυλής για να διαλύσουν την πατρίδα, μαζί συντονίζουν την γενοκτονία των πολιτών για να γλυτώσουν οι ίδιοι τα γαμημένα τομάρια τους.  Δεν συνέβη μόνο στο παρελθόν, συμβαίνει και σήμερα και θα συμβαίνει εσαεί, ώσπου κάποιος να κόψει το νήμα. 

Η υποκρισία είναι η φυσική κατάσταση του Ορθόδοξου συρφετού.  Υποκρίνονται συνεχώς και χωρίς ντροπή. Παριστάνουν τους ηθικούς και είναι οι αρχιερείς της δολιότητας και της ατιμίας. Ποζάρουν ως σύμβολα του Έθνους και είναι οι πρωτεργάτες της διχόνοιας.  Υπερηφανεύονται για τον “ενοποιητικό” ρόλο τους και είναι οι κατ’ εξοχήν καταστροφείς της εθνικής ομοψυχίας.  Ούτε μεταξύ τους δεν μπορούν να συνεννοηθούν.  Χώρισαν τα τσανάκια τους με το Πατριαρχοπορνείο γιατί τα τσούγκρισαν στην μοιρασιά των τσιφλικιών.  Κάτω από τις φτερούγες αυτής της αιμοδιψούς νυχτερίδας βρίσκουν στέγη όλα τα εθνικά αποβράσματα και τα ξερατά που έχει εμέσει άπειρες φορές το Έθνος: Βασιλιάδες, δικτάτορες, κοτζαμπάσηδες, τοκογλύφοι, δοσίλογοι.  Η Εθνική Αναγέννηση εκτός του ότι είναι μονόδρομος, για να έχει μέλλον οφείλει να περάσει πάνω από το σοδομισμένο πτώμα του “Ελληνοχριστιανισμού”.

Ε.  Μαρξιστική “ανωτερότης”.     

Από την στιγμή που ο Ερατοσθένης εισάγει τον όρο “Γεωγραφία” ως την εμφάνιση του Εβραίου προφήτη Καρόλου Μάρξ εκατομμύρια είναι οι ψυχές που καίγονται στα κάτεργα της άρχουσας τάξης. Το σύστημα το οποίο αντικαθιστά το πεπαλαιωμένο ελληνορωμαϊκό μοντέλο και του οποίου το σωστό όνομα είναι Χριστιανοκαπιταλισμός στύβει με συνέπεια τους πολίτες εις το όνομα του ενός Θεού και προς όφελος των εμπορικών αντιπροσώπων του στην γή, κεφαλαιούχων και παπαδαριού. 

Επειδή προς τα τέλη του βαρβαρικού 18^ου αιώνα το όλο σκηνικό δείχνει σημάδια κατάρρευσης, στρατολογείται από το Σανεντρίν ένας αποτυχημένος δημοσιογράφος που όμως προέρχεται από οικογένεια πλούσιων ραβίνων από την μία και απογόνους της ολλανδικής οικογένειας  Φίλιπς (της γνωστής μάρκας) από την άλλη.  Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Μπεκρήδων του Τρίερ, επαγγελματίας λουφαδόρος, υπεύθυνος διοργάνωσης …γαϊδουροδρομιών στους δρόμους της Βόννης, ο Καρολάκος ασχολείται περιστασιακά με την συγγραφή μυθιστορημάτων και με την φιλοσοφία.  

Ζώντας σχεδόν όλη την ζωή του με ευγενείς χορηγίες και χωρίς να δουλέψει ούτε μία ώρα, ο παιχνιδιάρης Μάρξ ωριμάζει και γίνεται ο μεσσίας μιας απίστευτης αίρεσης.  Φυσικά δεν είναι ούτε καινούργια ούτε μεγάλη η ανακάλυψη που κάνει ότι οι πλούσιοι γαμάνε μια ζωή τους φτωχούς.  Ο συνοδοιπόρος και συνεργάτης του, ο Φρήντριχ Ένγκελς που δεν έχει δουλέψει ούτε πεντάλεπτο στην …φρικτή ζωή του, κληροδοτεί μετά θάνατον στις κόρες του Μάρξ ένα μεγάλο μέρος της ακίνητης περιουσίας του που υπολογίζεται σε 5 εκατομμύρια δολάρια …του 1895 (γύρω στα 200 σημερινά).  Ειλικρινά δεν αντέχεται τέτοια κοροϊδία.  Την φιλοσοφική σκυτάλη από αυτούς τους δύο τραγόμορφους τιτάνες ως γνωστόν την λαμβάνει ο άπαιχτος Βλαδίμηρος Ουλιάνοφ, ο τρίτος τεμπελόσαυρος του μασονο-κομμουνισμού.  Η δημιουργία μιας νέας κίνησης που να αντιστρατεύεται τον Χριστιανοκαπιταλισμό επείγει γιατί κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να εμφανιστεί αν υπάρξει ξαφνικά κενό.

Ουσιαστικά ο ίδιος οργανισμός που με τον Γαμαλιήλ και τον Σαούλ είχε κάνει την μεγάλη μπάζα πριν 1.900 χρόνια, βγάζει νέα ευρεσιτεχνία (χτισμένη στο μοτίβο της παλιάς).  Παρόλο που εκ πρώτης όψεως η κόκκινη χολέρα αντιτίθεται στον Χριστιανοκαπιταλισμό, δεν είναι παρά το ελεγχόμενο κανάλι εκτόνωσης των αντιδράσεων εναντίον του.  Η σκηνοθετημένη “πολεμική” των κομμουνιστών θα καπελώσει και θα δολοφονήσει πισώπλατα όλους τους επικίνδυνους για το σύστημα περιθωριακούς ηγέτες και θα δώσει νέα πνοή στο ετοιμοθάνατο ιουδαϊκό τερατούργημα που είχε αρχίσει να λυγίζει από το βάρος των αιώνων εκμετάλλευσης.   Με ανθρώπινο κόστος είκοσι με σαράντα εκατομμύρια ψυχές και παράπλευρες απώλειες κάποια δισεκατομμύρια δυστυχισμένες και κατεστραμμένες ζωές, η ερυθρά ιδεολογία πλησιάζει το μακάβριο ρεκόρ του Χριστιανισμού στην κατηγορία των Εγκλημάτων Κατά της Ανθρωπότητας.  

Και πάλι, είναι εκνευριστικά πολλές οι “συμπτώσεις”:  Οι ίδιοι στο …θρήσκευμα κατασκευαστές, το ίδιο μεσσιανικό σερβίρισμα, η ίδια υπόσχεση του “παραδείσου” σε κάποια απώτερη χρονική στιγμή, η ίδια στυγνή εκμετάλλευση των πιστών-θυμάτων,  η ίδια θλιβερή κατάληξη.  Η νοοτροπία των στελεχών του θυμίζει τάγματα φανατικών χριστιανών καλογήρων.  Το δόγμα είναι εξίσου άκαμπτο.  Οι αντιρρησίες και οι διαφωνούντες εξοντώνονται με την ίδια σκαιότητα.  Η λέξη “έθνος” είναι το σκόρδο γι αυτούς τους βρυκόλακες του σφυροδρεπανισμού, καθότι Εβραίοι στην πλειοψηφία τους.  Αυτοί που πείθονται και τους ακολουθούν ως οι “νέοι χριστιανοί” πεζικάριοι αυτού του πουστρόκοσμου είναι εκείνοι που διαπρέπουν σε ενδοτισμό, αντεθνική δράση, προπαγάνδα, ακόμα και σε σφαγές σε βάρος του πληθυσμού. Η γεωγραφία είναι η επιστήμη που σιχαίνονται και προσπαθούν να μεταβάλλουν. Ζητούν να κόψουν κομμάτια τις χώρες και να τις εντάξουν στις ουτοπικές μετα-καπιταλιστικές κοινωνίες.  “Σύμπτωση” που τα τότε τεμάχια ταυτίζονται με τις ζώνες εκμετάλλευσης που θέλουν να δημιουργήσουν σήμερα οι αφέντες; Μήπως έχει κανείς την εντύπωση ότι πίσω από τον κομμουνισμό δεν υπήρχαν οι “αόρατοι” αφέντες;   

H “ανωτερότητα” που προπαγανδίζουν τα στελέχη είναι αυτό που αρνούνται ταυτόχρονα να κατανοήσουν.  Δεν θέλουν να καταλάβουν ότι οι ινστρούχτορές τους είναι οι κατ’ εξοχήν μπαρουφο-κατασκευαστές.  Ύπουλοι, διπρόσωποι, αγνώμονες, μοχθηροί, (προς το έθνος αλλά και προς τους πολίτες του), μιλάνε με δική τους γλώσσα λέγοντας συνεχώς σοβαροφανείς παπαριές. “Το προτσές της υπαρξιακής αναδόμησης δρομολογεί τις εργασιακές ανακατατάξεις στη βάση της διευθέτησης της ταξικής ταυτότητας του προλεταριάτου και …τ’ αρχίδια μου κουνιώνται.” 

΄

Τα κομμούνια έχουν το απόλυτο δίκιο, όπως οι χριστιανοί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.  Αποτελούν μασονία από τις χειρότερες.  Αθλιότεροι κι από τους Ιεχωβάδες, μεταξύ τους κάνουν δουλειές, μεταξύ τους παντρεύονται, μεταξύ τους γαμιώνται. Η αντεθνική και αντικοινωνική στάση τους έχει ως στόχο την διατήρηση του αστικού status quo στο οποίο οι ηγέτες τους περνάνε ζωή και κότα. Όσο για τους μουσκαρόφρονες τα απλά μέλη του δόγματος, είναι φανατικοί πιστοί και περιμένουν να ανταμειφθούν στον σοσιαλιστικό παράδεισο (όταν κατασκευαστεί).  Χωρίς την σύμπραξή των κομ-μουνιών στο σακάτεμα του συνδικαλισμού οι τοκογλύφοι δεν θα είχαν ποτέ μπορέσει να κατακτήσουν τον κόσμο τόσο εύκολα.  Είναι σοβαρό ιστορικό λάθος να θεωρούνται αντίπαλοι του Χριστιανοκαπιταλισμού, γιατί δεν αποτελούν καν τα δεκανίκια του:  Είναι κανονικοί συνεταίροι.  

Το ιδρυτικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και αργότερα διευθυντής του Ριζοσπάστη Γιάνης Κορδάτος χτυπάει το έθνος όπου μπορεί, με στόχο να δημιουργήσει (!) ταξική ταυτότητα.  Είναι από αυτούς που αρνούνται την συνέχεια του πολιτισμού από τους Έλληνες και που προσπαθούν να παγιώσουν την μασονική θεωρία του Γαλλικού Διαφωτισμού στην ανάπτυξη των εθνικών ταυτοτήτων. Για να μην το έχουν πετύχει ως σήμερα μετά από τόσους κόπους και έξοδα, μάλλον κάτι πανάρχαιο υπάρχει και ας χτικιάζουν από την μοχθηρία τους.  Ως ένα σημείο ο Γιάνης (sic) τα πάει καλά με την αποκάλυψη του αληθινού ρόλου της εκκλησίας κατά την Τουρκοκρατία, κατόπιν όμως συγχέει σκόπιμα (όπως όλοι οι ομοϊδεάτες του) την Ορθόδοξη συμμορία με το Έθνος, και τα κάνει σκατά.  Υπάρχει όμως λόγος γι αυτή την αλχημεία: Μόνο με την σύζευξη της έννοιας του Έθνους με την χριστιανορθόδοξη μαφία θα καταφέρει να βρεί κάποια επιχειρήματα εναντίον του πρώτου.  Αν τολμήσει να επιχειρηματολογήσει μονάχα εναντίον του Έθνους ξέρει ότι είναι χαμένος από χέρι.

Το κοινό σημείο της εκκλησιαστικής και της κομμουνιστικής φιλολογίας είναι ότι δέχονται και οι δύο a priori την έννοια του “Ελληνοχριστιανικού Έθνους”.  Η πρώτη γιατί αυτή η πλαστογραφημένη ταυτότητα είναι ο μοναδικός τρόπος να κρατήσει μακριά από τα πυρά το εγκληματικό συνδικάτο της Ορθόδοξης Στοάς. Η δεύτερη γιατί μόνο κρατώντας αυτήν την διαρκή λέρα ενωμένη με το Έθνος έχει (αμυδρές) πιθανότητες να το αποδομήσει.  Και οι δύο συμμορίες φοβούνται στο βάθος τι θα απογίνουν οι ίδιες αν τύχει και το Έθνος μείνει ξαφνικά …ορφανό.  Σε αυτό έχουν δίκιο.  Αν το Έθνος αφεθεί να δει με τα δικά του μάτια, ΘΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΤΗ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ.

Κατά τον Κορδάτο το ’21 είναι “αστική επανάσταση με σημαία της το έθνος”.  Ξεχνάει άραγε (;) ο πολυμαθής αυτός ιστορικός ότι στην οθωμανική Ελλάδα εκείνη την εποχή δεν υπάρχουν αστικά κέντρα (η Αθήνα είναι ένα σκορποχώρι Τουρκαλβανών γιδοβοσκών) και ότι τα λίγα που υπάρχουν (Ναύπακτος, Πάτρα, Τρίπολη, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, νησιά Αιγαίου) ή είναι τουρκικά, ή ευημερούν αρκετά ώστε να μην χρειάζονται καμία ταξική επανάσταση.  Φυσικά και τα ξέρει όλα αυτά ο κυρ-Γιάνης, όμως κάτι πρέπει να γράψει για να ανεβάσει λίγο τις μετοχές του ψιλικατζίδικου του φίλου του, του Μπεναρόγια.  Βέβαια μετά από λίγο (το 8927), ο ίδιος φεύγει από το ΚΚΕ διαφωνώντας με τα τότε σχέδια των Εβραίων ιδιοκτητών του για την Μακεδονία.  Τότε μάλιστα έχει την ευκαιρία να τους κάνει βούκινο και να αναδειχτεί σε κορυφαίο εθνικό ιστορικό, αλλά ακολουθεί κι αυτός την εβραϊκή πεπατημένη της σιωπής.  Παραμένει πιστός στο δόγμα του προφήτη Μάρξ και ακολουθεί επιστημονικά την τύχη του Παπαρρηγόπουλου.  Με το κατοπινό σύγγραμμά του “Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός” που εκδίδει …από τον τάφο, έρχεται ακόμα πιο κοντά στην κοινή ραχοκοκαλιά των δύο μεγαλύτερων κομπίνων στην γνωστή ιστορία.  Με το μασκάρεμα του ανύπαρκτου Τζέχου σε μπολσεβίκο τραβεστί, ρίχνει ακόμα μια μαχαιριά στην πλάτη του Έθνους προσφέροντας έδαφος στους συγκρητιστές και στους απογοητευμένους χριστιανούς. Το μόνο που δεν μας λέει είναι το πόσα αποφέρουν ετησίως τα δικαιώματα στους αρχικούς κατόχους των πατεντών.

Κι ενώ οι κακουργίες και η τρομοκρατία του πολιτεύματος της υπαρκτής βαρβαρότητας έχουν καταγγελθεί από Ντόιτσερ και Όργουελ πριν το 8939, τα εδώ βοϊδοτόμαρα εξακολουθούν να θηλάζουν ίσαμε σήμερα από τον μαστοδοντικό φιλοκομμουνισμό του (επίσης Ιουδαίου καθάρματος) Έρικ Χόμπζμπωμ:  “Το κόμμα είχε τον πρώτο λόγο –ή ακριβέστερα τον μοναδικό λόγο- πάνω στις ζωές μας…Οι απαιτήσεις του είχαν απόλυτη προτεραιότητα. Είχαμε αποδεχτεί την πειθαρχία και την ιεραρχία του. Είχαμε αποδεχτεί την απόλυτη υποχρέωση να ακολουθούμε την κατευθυντήρια γραμμή που εκείνο πρότεινε ακόμα και όταν διαφωνούσαμε με αυτήν… Κάναμε ό,τι μας διέταζε αυτό… Οποιαδήποτε και να ήταν η διαταγή, εμείς υπακούαμε …Εάν το κόμμα μας διέταζε να εγκαταλείψουμε την ερωμένη ή την σύζυγό μας, αυτό κάναμε…”

Εκείνο που δεν μπορούν (ή που αποφεύγουν) να εξηγήσουν οι “φιλόσοφοι” του κομμουνισμού είναι η πλήρης απανθρωποίηση του πολίτη στα καθεστώτα τους. Σε όλους εμάς τους υπόλοιπους είναι φώς-φανάρι: Φταίει η απογύμνωση των πληθυσμών από το ένδυμα του “έθνους”, της πολιτισμικής ταυτότητας, της ηθικής και του κοινού αισθήματος περί δικαιοσύνης που εμπεριέχονται σε αυτό.  Το κόμμα κόβει όλους τους συνεκτικούς ιστορικούς δεσμούς μεταξύ των πολιτών στο όνομα μιας απροσδιόριστης πίστης.  Ο πολιτισμός, η ηθική, το δίκαιο, αντικαθίστανται από το κομματικό ιδεώδες που συμπίπτει με το κομματικό συμφέρον.  Ο καθένας για την πάρτη του και το κόμμα εναντίον όλων.  Ο δρόμος προς την απόλυτη βαρβαρότητα είναι ανοιχτός.  Κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει ότι οι πολιτισμένες κοινωνίες δεν βασίζονται στην ανιστόρητη πίστη αλλά στην ιστορική λογική. 

Η “ανωτερότητα” του μαρξισμού προπαγανδίζεται κατά κόρον από διανοούμενους-δεσμοφύλακες ως η “ανθρωπιστική ιδεολογία” και υπάρχει κόσμος που τσιμπάει το δόλωμα.  Το μικρό διάστημα που η σφυροδρεπανική δυστοπία γίνεται κυβέρνηση στην Ελλάδα (στο βουνό και με τη βία) δίνει μια μικρή ιδέα από τον “παράδεισο” που έχει στο μυαλό της. Φόνοι, δολοφονίες, εκτελέσεις, βασανισμοί όχι μόνο εχθρών αλλά συνεργατών και συμπολεμιστών, είναι μόνο το πρελούδιο από αυτό που θα επακολουθήσει.  

  

Εκείνα τα χρόνια καθιερώνεται η “πονηρή” έννοια του “πατριωτισμού”, σε αντιδιαστολή με τον “εθνικισμό” λες και είναι οι λέξεις που φταίνε.  Η αριστερά είναι μόνιμα αλλεργική στην ανοιξιάτικη γύρη του Έθνους.  Η εποχή είναι βολική γιατί οι Ναζί έχουν πάρει εργολαβία τον ρόλο του κακού και το παπαδαριό είναι με τους δοσίλογους και τα σκουπίδια του Μεταξισμού.  Βέβαια το ΚΚΕ υπακούοντας τυφλά στις έξωθεν διαταγές καταφέρνει να τα κάνει όλα πουτάνα. Μέσα σε μερικούς μήνες με αλλεπάλληλες προδοσίες σε βάρος του Έθνους και αλλαξοκωλίκια με Αλβανούς, Βούλγαρους και Σλάβους ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ πετυχαίνει να διαστρέψει το νόημα της λέξης που είχε προωθήσει το ίδιο.  

Τα σημερινά απομεινάρια του ερυθρού συνδικάτου ηθοποιίας, Παπαρήγα, Τσίπρας και Λιθοξόου κατέχουν όλο το …ουράνιο τόξο του ανθελληνικού αντι-πατριωτισμού.  Εν κατακλείδι είναι και πανύβλακες γιατί ενώ τοποθετούνται φανερά εναντίον του Έθνους, περιμένουν να υποστηριχτούν από τους πολίτες που το σέβονται γιατί αποτελεί την μόνη τους περιουσία. 

ΣΤ.  Δυτική “ανωτερότης”.   

Αφού η “ιστορική κοινότητα” με τα χίλια ζόρια μας απονέμει το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε το προσωνύμιο “Έλληνας” διαζευκτικά με το “Νεο-Έλληνας”, μια καινούργια παρτίδα ανωτερότητας εκτελωνίζεται: η Δυτική ανωτερότης.  Οι κοινωνίες στις οποίες η εβραϊκή διασπορά είχε αναλάβει τον ρόλο του παρασκηνιακού ηγέτη προτείνονται τώρα ως μοδέλο ανάπτυξης.  Ζώντα ζώα τα οποία με τα φώτα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού κατάφεραν να κατέλθουν από τις κληματσίδες και να τακτοποιηθούν πρώτα σε σπηλιές και μετά σε σπίτια γίνονται τα ινδάλματα των εδώ ιθαγενών. Πρόκειται όπως είναι φανερό για έναν “συμπλεγματικό κυματοθραύστη”.  Για ένα τείχος όπου θα σπάνε οι προσπάθειες των Ελλήνων να ξεχωρίσουν και όπου θα τους απονέμονται διάφορα συμπλέγματα κατωτερότητας.

Κανείς δεν μιλάει για τους υπεύθυνους του πισωγυρίσματος. Όταν πριν τρεις χιλιάδες χρόνια οι Έλληνες είχαν αποχετευτικό σύστημα (και το Παρίσι πριν τριακόσια χρόνια δεν είχε), ποιος είναι ο λόγος που οι πρώτοι ξαναγύρισαν στους ανοιχτούς βόθρους αν όχι η κατάσχεση και καταστροφή των συγγραμμάτων περί αρχιτεκτονικής, υγιεινής και παιδείας και η φυσική εξόντωση όλων όσων αντιστέκονταν στην λαίλαπα του ιουδαϊκογενούς σκοταδισμού.  Κανείς δεν μιλάει για την πνευματική παραγωγή. Π.χ. ανάλογα με τον πληθυσμό της και δεδομένης της ανυπαρξίας κλασσικής μουσικής παιδείας, η Ελλάδα παράγει περισσότερες μουσικές διάνοιες από άλλες χώρες που έχουν ανεπτυγμένη υποδομή στην μουσική εκπαίδευση.  Σε πολλές επιστήμες συμβαίνει το ίδιο.  Το γεγονός αυτό αποσιωπάται. Η σύγκριση γίνεται σε επίπεδο υλικών αγαθών.  Όποιος έχει τα περισσότερα αυτοκίνητα, τηλέφωνα και καμπινέδες ανά κάτοικο κερδίζει. Πρώτη χώρα προς πιθηκισμό, η μεγάλη υπερατλαντική δημοκρατία του δολαρίου.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 καταλήγει μια κοινωνιολογική έρευνα που γινόταν για πάνω από πενήντα χρόνια στις ΗΠΑ.  Αντικείμενο: η εθνική ποσόστωση της ελίτ στην αμερικάνικη κοινωνία και οι τυχόν αλλαγές της.  Με επίσημα στατιστικά στοιχεία υπάρχουν 22 αναγνωρίσιμες (διακριτές) εθνότητες στην χώρα.  Για πολλά χρόνια (πριν ακόμα και από την Αμερικανική Επανάσταση) οι Εβραίοι είναι και παραμένουν στην κορυφή της λίστας.  Αποτελούν την σημαντικότερη ομάδα στις ΗΠΑ σε μόρφωση, πλούτο, κοινωνική θέση και επιρροή στις εξελίξεις. 

Οι ερευνητές αφού κάνουν την τελική σούμα, μένουν έκπληκτοι από ένα “πρωτοφανές” γεγονός.  Πέρα από τις αναμενόμενες και φυσιολογικές ανακατατάξεις στη σειρά, υπάρχει μια εθνότητα που μέσα σε σαράντα χρόνια έχοντας σταθερά ανοδική πορεία έχει σκαρφαλώσει από την 16^η θέση στην …2^η (!).  Αυτή η εθνότητα είναι οι Έλληνες.  Μέσα σε λιγότερο από δύο γενιές αυτοί οι πληβείοι του αμερικανικού ονείρου έχουν φτάσει να απειλούν την εθνότητα που έχει καβαντζώσει και μονοπωλεί την κορυφή. 

Η αφρόκρεμα των κοινωνιολόγων, ψυχολόγων και φιλοσόφων σπαζοκεφαλιάζει για καιρό για να βρεί τους λόγους που συνέβη κάτι τέτοιο.  Με πολύ ζόρι, ανακοινώνουν πως ο σημαντικότερος λόγος είναι η υποστήριξη (ηθική και υλική) που δίνει η ελληνική οικογένεια στα παιδιά της. Οι γονείς προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά ώστε να γίνουν καλύτερα από αυτούς.  Αυτή βέβαια είναι η μικρή αλήθεια.  Η άλλη, η μεγάλη που παραμένει διαβαθμισμένη, είναι αυτή ακριβώς που φοβούνται εκείνοι που βρίσκονται στο Νο 1:  παρόλη την καταδίωξη και το μπαστάρδεμα αιώνων, οι Έλληνες εξακολουθούν όχι μόνο να είναι ζωντανοί αλλά και να απειλούν.  Αν βρεθεί κάποιος να τους αφυπνίσει εθνικά, το πράγμα ενδέχεται να στραβώσει πολύ. 

Από καθαρή …”σύμπτωση” εκείνη την εποχή συμβαίνουν τα εξής:

1. Τίθενται σκληροί όροι στην χορήγηση βίζας επισκέπτη για τους Έλληνες, καθεστώς που με διάφορες δικαιολογίες (π.χ. τρομοκρατία) και με παραλλαγές εξακολουθεί να ισχύει ως τις μέρες μας.  Για  30 χρόνια οι Έλληνες είναι οι μόνοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίοι χρειάζονται βίζα για τις ΗΠΑ.  Ακόμα και πρώην …κομμουνιστές όπως οι Πολωνοί ή οι Κροάτες που προστίθενται πολύ αργότερα στην Ε.Ε. ταξιδεύουν χωρίς βίζα.   

2.  Ξεκινάει η γκρίζα δυσφήμιση της χώρας, των κατοίκων της και του τουρισμού της στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, με μοχλό την κατευθυνόμενη από τους ίδιους τρομοκρατία και τον κατά παραγγελία …“αντιαμερικανισμό”. Π.χ. “Καλούτσικη χώρα είναι η Ελλάδα αλλά κινδυνεύεις να σε σκοτώσουν γιατί είσαι Αμερικανός”. 

3. Ενορχηστρώνεται μια άνευ προηγουμένου ηθική επίθεση στο σύνολο της κοινωνίας με απώτερο στόχο την συντριβή της εθνικής συνείδησης.  Άξονας και εργαλείο της είναι το γαμημένο σκατόπλυμμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά όλοι δουλεύουν για τα συμφέροντα των Αμερικανοεβραίων και πληρώνονται αδρά.  

4.  Οργανώνεται μια μακιαβελική εκστρατεία ελέγχου και προσχεδιασμένης διχόνοιας στις οργανώσεις των Ελλήνων μεταναστών, που εστιάζει στην επαφή μεταξύ τους αλλά και σε εκείνη με την πατρίδα.  Πρωταγωνιστές είναι οι σάπιοι πολιτικάντηδες, οι μασονοπαπάδες, και οι παρατεκτονικές στοές των ομογενών.  

5.  Μπαίνουν οι βάσεις αυτού που ζούμε σήμερα. Αποβιομηχάνιση με υψηλά επιτόκια, δυσανάλογα υψηλές αμοιβές στον δημόσιο τομέα σε σχέση με την παραγωγικότητα και υπαλληλοποίηση του πληθυσμού με γραφειοκρατικό κυνήγι της επιχειρηματικότητας.  Ακολουθεί πλήρης θεσμοθέτηση της διαφθοράς, κατάργηση της στοιχειώδους απονομής δικαιοσύνης και σταδιακή μετατροπή της οικονομίας σε καταστροφική μαύρη τρύπα. Απώτερος στόχος η μετατροπή της χώρας σε αποικία και η στρατιωτική κατοχή της.  

Ζ.  Διεθνιστική “ανωτερότης”.  

Τώρα το σενάριο αλλάζει.  Η Ν.Τ.Ρ. (Νέα Τάξη Ρουφιάνων) βιάζεται.  Αφού για χιλιάδες χρόνια δεν κατάφεραν τίποτα με την επιμιξία και τις οργανωμένες σφαγές, τώρα αποφασίζουν την γενική εξόντωση. Την αντικατάσταση του λευκού γηγενούς χοίρου με ασιατικά χοιρίδια. Όμως αν διαβάσουν την ιστορία προσεκτικά, θα δούν ότι ακόμα και αυτό έχει ξαναεπιχειρηθεί.

Τι είναι η ιστορία;  Ένας αχταρμάς απόψεων που γράφουν κάποιοι οι οποίοι δεν έχουν ζήσει τα γεγονότα.  Ακόμα κι αυτοί που τα έζησαν δεν ήταν δυνατό παρά να γνωρίζουν ένα μικρό κομμάτι, αυτό στο οποίο παραβρέθηκαν τοπικά και χρονικά. Έχοντας ο ίδιος ζήσει κάποια ιστορικά στιγμιότυπα (πολέμους, πραξικοπήματα, εξεγέρσεις) αμφισβητώ τις πηγές όλων. Σε μια μεγάλη πόλη μπορεί να συμβούν τα πάντα και να μην πάρεις είδηση τίποτα αν δεν είσαι στην συνοικία που διαδραματίζονται τα γεγονότα.  Ή μπορεί να δείς με τα μάτια σου τα πάντα και να μην καταλάβεις ποιος πυροβολεί ποιόν. Οι μαρτυρίες, αν δεν είναι από τους άμεσα συμμετέχοντες και δεν είναι τοποθετημένες σωστά στο κοινωνικό φόντο, έχουν την ίδια ιστορική αξία με την οποιαδήποτε μυθολογία.  

Όταν ο Τούρκος αξιωματικός επέστρεφε στο ασφαλές κάστρο της πόλης του και ο αγάς τον ρωτούσε πόσους σκότωσε, η απάντηση ήταν: “Όλους.” Κι έδειχνε τα σακιά με τα κομμένα κεφάλια.  Αρχίδια είχε σκοτώσει. Τους πιο φιλήσυχους ραγιάδες που είχε βρει κοντά στον κεντρικό δρόμο είχε αποκεφαλίσει κάνοντας έτσι διπλό καλό. Αφενός έμεναν ζωντανοί οι σκληροπυρηνικοί να αναπαραχθούν και αφετέρου αφυπνίζονταν τα παιδιά των σκοτωμένων για να εκδικηθούν. Και οι ξένοι “περιηγητές” και “ιστορικοί”, που ακριβώς περιηγήθηκαν; Στα καπηλειά των πόλεων κάθονταν και άκουγαν ιστορίες από παλιούς στρατιώτες και ναυτικούς.  Ζούγκλα ήταν η ελληνική ύπαιθρος πριν 500 χρόνια χωρίς δρόμους και φώτα. Ποιος τόλμαγε εκείνη την εποχή να βγει στο δασωμένο βουνό χωρίς προστασία και που θα πέρναγε την νύχτα του;  Αρκούδες, λύκοι, φίδια, σκορπιοί, κουνούπια, ληστές, λάμιες, βρυκόλακες, τέρατα, ξωτικά,  όλοι περίμεναν τον ξένο με την τρυφερή σάρκα να μπήξουν τα δόντια, τα κεντριά και τα νύχια τους. Πολλοί από τους δήθεν “ιστορικούς” και “περιηγητές” με “εκτεταμένες επιτόπιες έρευνες” όπως αποδείχτηκε αργότερα δεν είχαν πατήσει το πόδι τους εδώ ούτε στον ύπνο τους.  Από το καράβι ατένιζαν την Ελλάδα.  Άλλοι είχαν κάνει σύντομες εκδρομές και γράφουν ο καθένας αυτό που καθορίζουν τα εθνικά του συμφέροντα εκείνης της εποχής.

Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι για πολλούς αιώνες δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΠΗΓΗ για την σύνθεση του ελλαδικού πληθυσμού πέρα από γενικεύσεις, επιφανειακές παρατηρήσεις και αβαθείς θεωρίες.  Κι εγώ μπορώ να πω ότι όλοι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών, Αργείων, Κορινθίων κλπ. . Φυσικά δεν μπορώ να το αποδείξω, όπως δεν μπορούν να αποδείξουν ούτε αυτοί το αντίθετο δηλαδή ότι κανείς δεν είναι απόγονος των αρχαίων.  Ό,τι και να λέμε, εγώ κι αυτοί ερχόμαστε ισόπαλοι.  Όμως στο πεδίο της μπεχαβιοριστικής ανθρωπολογίας τους πάω γαμιώντας όλους. Σήμερα δεν μπορούν να στηρίξουν ούτε μισό επιχείρημα πέρα από την οικονομική χρεωκοπία που κι αυτή είναι δικό τους εφεύρημα.  Γι αυτό παλεύουν με τις διάφορες “ανωτερότητες” που διαδέχεται η μια την αποτυχία της άλλης.  Με ιουδαιοκρατία 20 αιώνων η ελληνικότητα όχι μόνο δεν έχει αποβληθεί αλλά εμφανίζεται ισχυρότερη από ποτέ.

  

Η διεθνιστική “ανωτερότητα” εμφανίζεται για να προτείνει την ιδανική …μετάλλαξη.  Πρόκειται για την παγκοσμιοποιημένη και βελτιωμένη εκδοχή των δύο προηγούμενων (μαρξιστικής και δυτικής).  Φορείς της: Οι πάντες. Τα τέκνα του Χάμπερμας είναι διάσπαρτα σε όλους τους πολιτικούς, θρησκευτικούς αλλά και …σεξουαλικούς χώρους.  Άλλοτε ως “Ευρωέλληνες”, άλλοτε ως  άθεοι του facebook, άλλοτε ως χριστιανοί υπέρ της παγκόσμιας συνεννόησης των θρησκειών, άλλοτε ως διεθνο-παγανιστές, άλλοτε ως νεο-γκουρού του ψευτο-Βεδισμού, άλλοτε ως παγκόσμιοι παίκτες της χρηματοοικονομικής μπαρμπουτιέρας, άλλοτε ως universal gays, έχουν καλύψει όλους τους χώρους και σε πολλαπλά επίπεδα.  Τα παπαγαλάκια θαυμάζουν, προτείνουν, προπαγανδίζουν, γλείφουν την παγκόσμια “κουλτούρα” και την τεχνογνωσία της.  Αυτήν ακριβώς που έφερε όλη μαζί την ανθρωπότητα στο σημερινό χάλι. Οι αόρατοι έχουν απολύσει τους πάντες να λένε τα πάντα, εκτός από ένα:  Το Έθνος όχι μόνο απουσιάζει από την θεματολογία τους, αλλά είναι το κόκκινο πανί, η απαγορευμένη λέξη.

Ο ιστότοπος “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΕΥΝΑ” (του κώλου) (http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=875)  είναι το ιδανικό δείγμα μελέτης. Πρόκειται για συγκέντρωση επιβλαβών εντόμων και ξένων πρακτόρων. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλος ιστότοπος στην ελληνική γλώσσα με τέτοιο ανθελληνικό και ρατσιστικό μένος.  Ο μακαρίτης ο Φαλμεράιερ είναι …φιλέλληνας μπροστά σε αυτούς τους βλαχογενίτσαρους.  Και το περίεργο (;) ο αρχινταραβεριτζής είναι απ’ ό,τι λέει ο ίδιος ανώτερος Έλληνας στρατιωτικός (!). 

Καταλαβαίνετε που έχουμε φτάσει, γιατί έχουμε φτάσει και που έχουν να μας πάνε ακόμα;  Αυτός ο φουσκομάγουλος λουκουμάς με την χοληστερίνη στο φούλ θα υπερασπίσει την πατρίδα; Ούτε την ζοχαδοαναμμένη κωλοτρυπίδα του δεν μπορεί να υπερασπίσει.  Σε οποιαδήποτε ελληνική πόλη της αρχαιότητας εμφανιζόταν θα τον είχαν λιθοβολήσει ακαριαία γι αυτά που γράφει. Όμως δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο ταφόσκυλο που πληρώνεται από τους φόρους μας για να κάνει αντεθνική προπαγάνδα.  Αν προσέξει κανείς με ποιους κάνει παρέα θα καταλάβει τα πάντα. Είναι κολλητός του περίφημου περιστύλιου Φραγκουδάκη-Δραγώνα με τον “συνωστισμό” στην Σμύρνη.  Ψευτοελληνόφωνοι, ψευτοαρχαιολάτρες, ψευτοπροοδευτικοί, ψευτοάθεοι. Το μίσος τους για την Ελλάδα έχει την μορφή ψύχωσης, οπότε δεν είναι μόνο τα λεφτά αποπίσω, αλλά και κάποιο είδος καταπιεσμένης ταυτότητας που προσπαθεί να αναδυθεί.  Να τους θυμίσω ότι υπάρχει και ένα είδος Νεοέλληνα που ξέχασαν να βάλουν στην κουραδοφόρο λίστα τους: Ο εβραιογυφτο-μασόνος, το ύστατο ξέχυσμα του τεκτονικού ξεπεσμού.  

Μερικοί αγουροξυπνημένοι εξακολουθούν να έχουν απορίες.  Δεν πιστεύουν ούτε τα μάτια τους, ούτε τ’ αυτιά τους.  Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούν είναι τόσο μπουκωμένος από τα φλόκια των εξουσιαστών.  Το ερώτημά τους είναι: “Με τι σκεπτικό γίνονται όλα αυτά;” 

  

Δεν υπάρχει σκεπτικό.  Μόνο η ξερή διαταγή από πάνω: “Διαλύστε τους. Γαμήστε τους την ιστορία, την γλώσσα, τον πολιτισμό, το ηθικό...”.  Η πλειοψηφία από αυτές τις επιστημονικές ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ μετριότητες που μόνη αποστολή έχουν την διάλυση του Έθνους είναι κατά σύμπτωση …“αριστεροί” αλλά υπάρχουν και αρκετοί “δεξιοί” για όσους πιστεύουν ακόμα σε αυτές τις μαλακίες.  Το μασονείο του ΕΛΙΑΜΕΠ και τα σκύβαλα που το συνθέτουν είναι ένα επιπρόσθετο δείγμα για μελέτη.  

Όπως έχω ξαναπεί, “Να εύχονται να τους βγεί.” 

Γιατί αν δεν τους βγεί …ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΘΑ’ΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙO.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ δεν γουστάρω να απορροφηθώ από καμιά ΓΑΜΗΜΕΝΗ πανανθρώπινη σκατοφυλή.   

       (ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ  ΤΟ  Δ΄ ΜΕΡΟΣ)